SVEDOČANSTVO BROJ X
PREGLED I HRONOLOGIJA ADVENTNOG
DOBA
(27.12.2012)
Draga braćo i sestre,
Bog nam je, tokom
poslednjih dana, u Svojoj velikoj milosti, podario niz izuzetnih otkrivenja o završnim događajima ovozemaljske istorije kao višestruku i tako koncipiranu potvrdu poslednjeg Svedočanstva, objavljenog
24.11. ove (2012) godine pod naslovom "Početak poslednjeg vremena",
da vera u Njegov skori Dolazak, unutar već najavljenog perioda, ne može doći u
pitanje čak ni od strane najvećih skeptika.
Kao što ćete videti, u pitanju je niz zaista izuzetnih
otkrivenja - takvog sadržaja i forme da se, uzevši skupno, mogu svrstati u domen pojava "Verovali ili ne", usled čega će kao
njihov najbolji prikaz poslužiti poznato Svedočanstvo proroka Avakuma, koje - u
skladu sa nadahnućem koje je Bog davao u nekoliko navrata, za razliku od
stvarnog konteksta - sagledavamo u krajnje pozitivnom značenju:
"Pogledajte po narodima i vidite, i čudite se i
divite se, jer ću učiniti delo u vaše dane kojega nećete verovati kad se stane
pripovedati." (Avakum 1,5)
Naime, u pomenutom Svedočanstvu sam - kao što ćete se,
izvesno, setiti - izneo određen broj tipskih iskustava (ličnih, i nekih
poznatih ličnosti), koja su nedvosmisleno pokazala da će završni događaji
ovozemaljske istorije početi 24.12. ove (2012) godine, kao 50. dana od
godišnjice zaključenja Mineapoliske konferencije (04.11 - 24.12), kada će
sadašnja svetlost Adventne istine biti potvrđena i znacima Svetog Duha u sili
Poznog dažda, nakon čega će vreme milosti i Božjih pravednih sudova biti
okončano Njegovim Slavnim dolaskom unutar najavljenog perioda.
Da bi, pak, naredna otkrivenja bila ispravno shvaćena,
podsećam vas da sam u Svedočanstvu broj VIII, objavljenom pod naslovom
"120 godina anđelu Laodikeje", izneo evidentna i nedvosmislena
otkrivenja tog vremena milosti, posvećenog vodstvu Zajednice, koje je, kao što
je poznato, na Generalnoj konferenciji održanoj 1888. godine u Mineapolisu,
odbacilo Vest o opravdanju verom, koju su, po Božjem proviđenju, iznele
starešine Džons i Vagoner.
Ono što bih, kada je reč o značenju tih* (*iz Sved. broj
VIII) otkrivenja, ovom prilikom posebno istakao, jeste da svoju Biblijsku
potvrdu nalaze u činjenici da je sve što Bog čini savršeno te da tako mora biti
i sa vremenom milosti posvećenim vodstvu Zajednice (činjenica je da su periodi
milosti i proročka vremena numerički savršeni - zaokruženi), a jedini
primenljiv period jeste 120-ogodišnji, što su potvrdila iskustva
opisana u tom Svedočanstvu - osmom od početka mog javnog rada, 23.08.2001.
godine.
Nakon toga sam, u Svedočanstvu broj IX, objavljenom
početkom decembra 2010. godine pod naslovom "Gospod Dolazi", opisao
nekoliko tipskih iskustava datih kao potvrda jednog noćnog viđenja iz 2002.
godine, u kojem je - kao što sam opisao (u tom, Devetom, svedočanstvu), između
ostalih znakova vremena kada će događaji poslednjih dana konačno početi -
figurirao broj 88, čije je značenje, kao što znate, ubrzo otkriveno kao
88-dnevni period sa završetkom na prolećnu ravnodnevicu, 21.03, koja je, pak,
prirodan kraj svakog godišnjeg ciklusa, što je u skladu sa Svedočanstvom iz 1.
Mojsijeve 1,14 i naučno potvrđenim pojmom Tropske - to jest - Astronomske
godine, pri čemu je, opet, važna bila činjenica da su vremenski odseci u Božjem
proviđenju uvek savršeni, što implicitno znači da se i poslednja, 6000, godina
ovozemaljskog poretka, mora ispuniti (privesti svom prirodnom kraju, na
prolećnu ravnodnevicu).
Da ovo definisano vreme, usled opšte raširenih predrasuda
o određivanju kraja ovozemaljske istorije, ne bi bilo olako odbačeno, u tom
Svedočanstvu sam, u poglavlju pod naslovom "Određivanje vremena",
naveo racionalne i Biblijske argumente u prilog neophodnosti da bar približno
vreme kraja mora biti obznanjeno u poslednjim godinama poslednjeg naraštaja,
kako bi se pripravio za čas suda i Božji Dolazak, gde su naročito indikativni
događaji iz vremena kraja Pretpotopnog sveta, koji je, posmatrajući napredak
građenja spasonosne barke, mogao, vrlo približno, da proceni dužinu preostalog
vremena.
Drugi odgovarajući primer jeste činjenica da su Izraelci (čiji
je Izlazak iz Egipta predslika našeg Izlaska iz ovozemaljskog poretka) znali i
TAČNO vreme tog događaja: 1. Mojsijeva 15,13; naročito 2. Mojsijeva 12,40.41.
Osim toga, i oni su, poput stanovnika Pretpotopnog sveta,
mogli da, vrlo približno, procene dužinu puta do Obećane zemlje.
Kada ovo znamo, možemo, takođe na temelju Zakona i
Svedočanstva, zaključiti da je nakon 120 godina milosti datih vodstvu
Crkve (1888-2008), prema ranije pomenutom Svedočanstvu E. G. White iz 1892,
formalno došlo do njegove smene i - samim tim - obnove dvogodišnjeg perioda do
završetka ovozemaljske istorije, što je u savršenom skladu sa tipskim
otkrivenjima opisanim u Svedočanstvu "Gospod Dolazi", koja su,
saglasno, ukazivala na 2010. kao na poslednju godinu ovozemaljskog poretka, sa
njenim prirodnim krajem na prolećnu ravnodnevicu 21.03.2011. godine kao 88. dana nakon 24.12. (uključujući
24.12), kada, međutim, ni ta vest nije prihvaćena od strane dovoljnog broja
onih koji su imali prednost da je upoznaju, za šta je, prema Zakonu i
Svedočanstvu, bilo neophodno desetak pouzdanih osoba, kao što je bio slučaj u
vremenu apostola i - prethodno - Avrama, kada je, nakon nekoliko njegovih
molbi, Gospod izrazio spremnost da osuđene gradove sačuva i radi desetoro
vernih: 1. Mojsijeva 18,20-33.
Kada je propuštena i ova dragocena prilika da se
ovozemaljske muke konačno završe, sve što je Bog - obzirom na rapidno
umnožavanje bezakonja (Matej 24,12) (i, samim tim, neminovnu bliskost kraja) -
još mogao da učini jeste da ovo vreme milosti (dve godine) obnovi, što
je, dakle, konačna granica milosti, te hronologija Adventnog doba, u osnovnim crtama, izgleda ovako:
44 + 120 + 2 + 2 = 168 =
22.10.1844 - 22.10.2012 =
(22.10.)1844 - (04.11.)1888 - (04.11.)2008 - 2010 - 2012
+ 80
dana do prolećne ravnodnevice (31.12.2012 - 21.03.2013) - odnosno,
88 dana nakon 24.12.2012 =
22.10.1844 - 22.10.2012 + 150 dana do prolećne
ravnodnevice 2013. (22.10.2012 - 21.03.2013 = 9 +
30 + 31 + 31 + 28 + 21 = 150), što je period koji, kao što sam naveo u
jednom od prethodnih Svedočanstava, svoj tip nalazi u vremenu kraja Pretpotopnog
sveta, kada je voda prekrivala Zemlju jednak broj dana, nakon čega je
spasonosna barka konačno prizemljena (!!!):
"Kad je Noju bilo šest stotina godina, te godine drugoga
meseca, sedamnaesti dan toga meseca, taj dan razvališe se svi izvori
velikoga bezdana, i otvoriše se ustave nebeske." "I stajaše voda
povrh zemlje sto i pedeset dana." "I stade voda opadati na zemlji, i
jednako opadaše posle sto i pedeset dana; te se ustavi kovčeg sedmoga meseca
dana sedamnaestoga na planini Araratu." (1. Mojsijeva 7,11.24;
8,3.4)
To je, dakle, sažet pregled nekih segmenata Adventnog
doba dok nam je Gospod, u skladu sa Svedočanstvom iz Knjige proroka Amosa 3,7,
da "...ne čini NIŠTA ne otkrivši tajne Svoje slugama Svojim
prorocima", radi neophodnih ohrabrenja i odgovarajuće spremnosti za vreme
nevolje kakve nije bilo od Postanja (svakako i radi objave Poslednje opomene
svetu), otkrio i vreme drugih bitno važnih događaja poslednjih dana
ovozemaljske istorije, koje je, u skladu sa prethodnim Svedočanstvima,
koncipirao tipski i numerički savršeno.
Kao uvod u njihov opis, budući da je formi novih
otkrivenja dodat elemenat vremenske simetrije svih bitno važnih događaja,
poslužiće otkrivenje podele dana u godini na 144, usled čega je njihov raspored
u svim redovnim godinama - sledeći: 144 + 144 + 77
U skladu sa ovom podelom, određenom brojevima Biblijskog
i simboličnog karaktera, jeste i moje iskustvo, kao osobe u čijem životu i
radu, poslednje proročanstvo Starozavetnih spisa - o vesniku koji će, u Duhu i
sili Ilije, objaviti Božji sud i Dolazak - nalazi ispunjenje, koje, pak, datira
sledećim činjenicama:
·
da mi se Gospod
prvi put javio u noći 16/17.05. (1999), kao 144. dana nakon mog rođendana,
24.12 {i 8. dana nakon Subote 08.05.1999, kada sam učinio Zavet
sa Bogom, što je nedvosmislena aluzija na Zavet obrezanja 8. dana nakon
rođenja, pri čemu punu simboliku daje činjenica da - prema Hristovom
Svedočanstvu da niko neće ući u Večno carstvo ukoliko se ne RODI VODOM i Duhom (Jovan 3,5) - NOVOROĐENJE
postaje legitimno tek Zavetom (odnosno - krštenjem; izuzetaka, naravno,
ima, ali oni samo potvrđuju postojanje pravila)};
·
da period od 77
dana, koji ostaju pri podeli dana godišnjeg ciklusa na 144, počinje 17.05. dok
mu je kraj, u skladu sa odgovarajućom simbolikom, na dan koji se u ovdašnjoj
tradicionalnoj verskoj zajednici svakog 02.08. posvećuje proroku Iliji
(takozvani Ilindan);
·
da je početak
drugog 144-dnevnog odseka godišnjeg ciklusa 02.08. a kraj 24.12, što, u skladu
sa pomenutom (simetričnom) strukturom narednih otkrivenja bitno važnih događaja završnice ovozemaljskog vremena, izgleda ovako:
144 + 77 + 144
DIJAGRAM
Prvo u nizu novih otkrivenja Gospod je dao 04.12, kada sam ga i opisao i poslao bratu čijim posredstvom je,
iako bez njegovog znanja, ova svetlost data; sledi izvod iz tog pisma, poslatog
04.12:
„Naime, jutros
sam se, budući odmoran, probudio rano, još oko četiri sata (što je vreme koje
Gospod obično koristi kada želi da otkrije nešto značajno, pri čemu akcenat
nije na tačnoj satnici već na noćnom i ranom jutarnjem vremenu, kada je tiho),
nakon čega me je Gospod usmeravao na tebe, posebno u kontekstu misli koju si,
nedavno, izrazio šaljivim tonom, rekavši (parafraziram): "Mora da će ove
godine u najmanju ruku biti smak sveta kada ti i ja punimo 44, odnosno 40
godina", pri čemu su mi od pomoći bila poslednja otkrivenja, koja sam ti i
poslao.
Konkretno, Gospod
mi je ukazao na sledeće činjenice u vezi sa tvojim rođendanom [12.10.1968] i
planom kojeg, verujem, ima za tebe, a iskustva su, kao što ćeš videti, iste
prirode kao ona koja sam i sam imao, te konačan zaključak o svemu dosad viđenom
o ovoj tematici ostaje na tebi.
- prva
indikativna činjenica, otkad sam doznao datum tvog rođenja, jeste da je on i
datum rođenja moje majke (koji je, kako se ispostavilo, tipskog karaktera);
- taj datum, zbog
broja 12, ukazuje i na sveštenički poziv [to, naravno, nije uvek slučaj];
- nove činjenice
su vezane za broj 80, koji ti je karakterističan iz sledećih razloga:
- nakon tvog rođendana,
do kraja godine preostaju 80 dana;
- nakon tih 80
dana, do prolećne ravnodnevice 21.03. takođe preostaju 80 dana a važno zapažanje
jeste da je ovde reč o numeričkoj simetriji (80 dana do kraja godine i 80 od
početka naredne). Sa ovim u vezi je i činjenica da je prolećna ravnodnevica
prirodan početak (samim tim i kraj) godišnjih ciklusa, u skladu sa 1.
Mojsijevom 1,14, što je pojam koji je naučno poznat kao Astronomska ili Tropska
godina a ova specifična simbolika, u skladu sa ranijim otkrivenjima, ukazuje na
završni dan ovozemaljskog vremena;
- to, međutim,
nije sve, jer je Gospod izvoleo da posredstvom godine tvog rođenja pokaže i
poslednju godinu ovozemaljskog poretka, što će biti i svojevrsna potvrda upravo
poslednjih otkrivenja, objavljenih pod naslovom "Početak poslednjeg
vremena", a ogleda se u činjenici da je 1968. 80. nakon 1888, pri čemu je
indikativno da su od početka Adventne ere do početka tih 80 godina (odnosno do
1888) protekle 44 godine, koliko je, evidentno, proteklo i nakon njih, što je
takođe simetrično (80 godina su u centru, 44 godine im prethode i slede: 1844 +
44 = 1888 + 80 = 1968 + 44 = 2012 sa prirodnim završetkom na prolećnu
ravnodnevicu 2013);
- po istom,
novootkrivenom, sistemu (simetričnom), nakon 22.10. (godišnjice početka
Predadventnog istražnog suda), do kraja godine preostaju 70 dana (9 + 30 + 31 =
70), koliko je proteklo i po njihovom isteku do trostruke katastrofe u Japanu,
11.03.2011. godine (31 + 28 +11 = 70), kada su, po Božjem proviđenju, počeli da
se izlivaju izvršni sudovi, kojima bi se Delo i završilo da je vest prihvatio
dovoljan broj onih koji su primili Svedočanstva o planiranom Božjem Dolasku u
tom periodu (za šta je, kao u vremenu apostola, bilo dovoljno desetak pouzdanih
osoba, što je i minimalan broj osoba radi kojih je Gospod bio spreman da poštedi
Sodom i Gomor, kada Ga je Avram molio za stanovnike tih gradova).
Neko će možda
smatrati da Predadventni istražni sud (kao Sud za one čija su imena u Knjizi života)
i izvršni sudovi nisu u neposrednoj vezi no činjenica je da svršetkom te Istražne
faze Božjeg Suda prestaje vreme milosti, kada se, kao što je poznato, na nepokajane izliva punina Božjih pravednih sudova;
- u kontekstu tvojih
iskustava vredi zapaziti činjenicu da upravo ove godine, koja zbog broja 12
takođe ukazuje na sveštenstvo, navršavaš 44. i ulazis u 45. godinu, koja je
simbol novog od Boga priznatog vodstva a da li ćeš taj poziv i opravdati, to,
svakako, zavisi samo od tebe...“
DIJAGRAM
Naredno tipsko otkrivenje, zasnovano je na činjenici da,
poput Mojsijeve (120 godina: 5. Mojsijeva 34,7), i Aronova starost ima proročansku ulogu!
Naime, prema Svedočanstvu iz 4. Mojsijeve 33,38.39, Aron
je preminuo 40. godine nakon Izlaska Izraelaca iz Egipta (dakle, pred samim
ulaskom u Obećanu zemlju), u 123. godini života, koju je Gospod, po principu
"dan za godinu" (4. Mojsijeva 14,34; Jezekilj 4,4-6), upotrebio kao
još jednu potvrdu i praktične smene vodstva 24.12. ove godine kao 50. dana
nakon godišnjice zaključenja Mineapoliske konferencije, održane 1888. godine, o
čemu je bila reč u poslednjem Svedočanstvu, objavljenom 24.11. pod naslovom
"Početak poslednjeg vremena".
Tako je, u skladu sa brojem Aronovih godina, po principu
"dan za godinu", reč o 123 dana, koji, u skladu sa prirodom njegove
službe (pre svega - svešteničke, dok je Pravi i Jedini Prvosveštenik Sam
Gospod), polaznu tačku nalaze na dan početka mog javnog rada, 23.08. (2001),
kada sam svoje prvo Svedočanstvo, pod naslovom "Pripravi se Izrailju da
sretneš Boga svojega", predao tadašnjim vođama Jugoistočne evropske unije
dok mu je kraj, u skladu sa najavljenim događajima, 24.12. (23.08 - 24.12 =
8 + 30 + 31 + 30 + 24 = 123).
DIJAGRAM
Ono što je karakteristično ovom periodu, u
skladu sa simetričnom strukturom novih otkrivenja, kao i sa prethodno opisanim
otkrivenjem, jesu dva 50-odnevna perioda, određena rođendanom i danom
smrti moje majke (koji je i dan zaključenja Mineapoliske konferencije), što tipsku
ulogu Aronovih godina čini posebno upečatljivom dok puninu ove predslike
predstavlja smena Arona na prvosvešteničkom položaju "...četrdesete
godine po Izlasku sinova Izrailjevih iz zemlje Misirske" (4.
Mojsijeva 33,38.39), nakon 123 godine njegovog životnog doba (što je, dakle,
predslika 24.12.2012. godine kao 123. dana od početka mog javnog rada, kada se,
u skladu i sa ovom predslikom, navršavaju 40 godina mog životnog doba).
U skladu sa ovim, kao i otkrivenjem
posredstvom moje majke i pomenutog brata, čiji datum rođenja (izuzev, naravno,
godine) odgovara datumu rođenja moje majke, jeste činjenica da je prva godina
novog vodstva 124. nakon simboličnih 123 godine Aronovog životnog doba, usled
čega, po Božjem otkrivenju, i u skladu sa sada već karakterističnom (simetričnom) strukturom završnih događaja ovozemaljske istorije, jedan od brojnih prikaza
Adventnog doba izgleda ovako:
1844 + 124 = 1968 + 44 = 2012
i
1844 + 44 = 1888 + 124 = 2012
DIJAGRAM
Ovde, međutim, nije kraj ovoj simbolici jer
je period od 123 dana (23.08 - 24.12), zahvaljujući simetričnoj strukturi,
definisanoj bitno važnim događajima u savršeno određenim danima, odredio i
drugu Pedesetnicu Adventnog doba, koja će, za razliku od prve (24.12), biti opšta. Početak ovog 50-odnevnog perioda jeste 24.12. a završetak
12.02.2013. godine:
123 + 50 = 173 =
23.08 - 12.02 =
50 + 73 + 50 =
23.08 + 50 = 12.10 + 73 = 24.12
+ 50 = 12.02.
DIJAGRAM
Kao što se može naslutiti, uzrok postojanja
dveju Pedesetnica jeste određena struktura nove Crkvene organizacije, koja prvu
i određujuću predsliku nalazi u periodu kada su Izraelci bili u ropstvu do
određenog vremena, kada je Gospod, radi njihovog izbavljenja, podigao Mojsija,
koga je, u sili Pedesetnice, potvrdio mnogim i silnim znacima, čime je proces
(re)organizacije Crkve i započet, dok su druge i izabrane starešine poseban dar
Svetog Duha primile kasnije, kada je, po Božjem proviđenju, to bilo neophodno.
Tada je, da ne bi sam nosio teret sveg naroda, Gospod, posredstvom Mojsija,
silu Svetog Duha izlio na sedamdeset izabranih starešina:
"A Gospod reče Mojsiju: saberi mi
sedamdeset ljudi između starešina Izrailjevih, koje znaš da su starešine
narodu i upravitelji njegovi, i dovedi ih k šatoru od sastanka, neka onde stanu
s tobom. Tada ću sići i govoriti onde s tobom, i uzeću od Duha koji je na tebi i metnuću na njih, da nose s tobom
teret narodni i da ne nosiš ti sam." (4. Mojsijeva 11,16.17)
Istu sliku, na slavu Svetom Hristovom imenu,
nalazimo i u Njegovom javnom radu, kada je, nakon Dvanaestorice, izabrao još
Sedamdesetoricu, sa takođe posebnim ovlašćenjima i silom Svetog Duha: Luka
10,1-20.
Prema tome, istovetni događaji iz Mojsijevog
i Hristovog vremena, kada su uspostavljani temelji Starozavetne, odnosno
Novozavetne, Organizacije Crkve, jesu sledeći:
Mojsije - Gospod
12 plemena - 12 apostola
70 (izabranih) starešina - 70 (izabranih)
učenika
Ono što je, u vezi sa ovim događajima, takođe značajno,
jeste da je dalje izlivanje Svetog Duha nastavljeno uglavnom posredstvom
Dvanaestorice (Lukina svedočanstva iz prvih poglavlja Knjige Dela apostolska,
nasuprot raširenom verovanju, nedvosmisleno govore da su na Pedesetnici silu sa
visine primila samo Dvanaestorica): Dela 8,14-17; 9,17.
Vezano za ovu predsliku, ne bih (bar za sada) mogao da
tvrdim da će i u novoj organizaciji Crkve biti određena sedamdesetorica sa posebnim ovlašćenjima ali
postoji velika verovatnoća da će biti tako, s tim što će, u tom slučaju, budući
da je Božji narod danas rasprostranjen širom sveta, sveštenici, najverovatnije,
biti obeleženi tipskim iskustvima poput onih koja sam i sam doživeo, kao što je
bilo u slučaju brata rođenog na rođendan moje majke (12.10), ili brata čija sam
iskustva, kao i iskustva njegovog sina, opisao u Svedočanstvu broj IX.
U skladu sa ovom simbolikom, na temelju Aronovih godina
starosti, nalazi se još jedna izuzetna potvrda smene sveštenstva – sada u znaku
broja 124, koji predstavlja 124. godinu nakon Aronovog rođenja, kada ga je, na
prvosvešteničkom položaju, zamenio njegov sin - Eleazar. Ispunjenje ove
simbolike je višestruko jer na specifičan način, a po principu "dan za
godinu", određuje 2012. godinu kao 124. od Mineapoliske konferencije (kada
je, usled odbačene svetlosti, vođama dosadašnje organizacije Crkve, zasnovane po
uzoru na svetovne organizacije, dato 120 godina milosti za probuđenje i reformu
pod njihovom upravom), što nedvosmisleno znači da je 2012. u Božjem Proviđenju
određena za smenu (do nje je, formalno, došlo na 120. godišnjicu od
zaključenja Mineapoliske konferencije, 04.11.2008) neposvećenog vodstva, o čemu, budući da
je 12 simbol sveštenstva, svedoči sopstvenom numeričkom strukturom dok je
punina značenja ovog simbola (broja 124 kao simbola novog vodstva), na već
prepoznatljiv način, odredila i konačan okvir Adventnog doba:
1844 + 124 = 1968
1888 + 124 = 2012
= 1844 + 44 = 1888 + 80 = 1968 + 44 = 2012
DIJAGRAM
Indikativno za ovu numeričku podelu Adventnog doba - na
dva delimično preklapajuća perioda od 124 godine (gde je raspon preklapanja 80
godina) - jeste da i ona odgovara opisanom iskustvu pomenutog brata, rođenog
12.10.1968, jer potvrđuje deobu Adventnog doba na 80 + 88 godina
(2 x 44, mimo osnovnih 80, daju 88 godina), o čemu svedoče i naredne činjenice,
od kojih su pojedine pomenute u 8. i 9. svedočanstvu:
- 1932. godina, kao godina rođenja moje majke (čiji je
život obeležen višestrukom simbolikom, što je takođe pomenuto u ranijim
Svedočanstvima), jeste 88. od početka Adventnog doba (1844 + 88 = 1932), nakon
koje, u Božjem proviđenju, preostaju 80 godina (1932 + 80 = 2012);
- Ellen G. White, kao prvi adventni vesnik, živela je 88
godina (1827 - 1915);
- nakon mog rođendana, 24.12, do prirodnog kraja godine (na
prolećnu ravnodnevicu) preostaju 88 dana.
Najupečatljiviji prikaz podele Adventnog doba u srazmeri
80 + 88, na zaista izvanredan način, čini višestruko tipsko iskustvo
najistaknutijeg vođe naroda na ovim prostorima (što je, kako sam opisao u
prethodnim Svedočanstvima, bio slučaj i sa smenom predsednika SAD-a na 120.
godišnjicu od Mineapolisa, kada je na položaj došao 44. predsednik dok je u
ovdašnjoj javnosti u toku bio proces zamene 44. "patrijarha" ovdašnje
najzastupljenije verske zajednice, kao simbol 44-godišnjeg perioda tokom kojeg
je vodstvo Crkve bilo priznato od Boga, iako i tada više po milosti: 1844 + 44
= 1888), Josipa Broza, koji je, kao što je poznato, preminuo 1980. godine u 88.
godini života, iste godine kada smo ja i moja majka, čija je godina rođenja 88.
od početka i 80. do kraja Adventnog doba, došli u postojbinu (iz Francuske, u
kojoj sam i rođen), što nalazimo i u službi Mojsija, utemeljivača
Starozavetne crkve, koji je, kao predslika adventnog vesnika, službu
izbavitelja Izraelaca iz ropstva Egipćanima i vođe puta do Obećane zemlje započeo dolaskom iz strane zemlje u 80. godini svog životnog doba (2. Mojsijeva
7,7).
Ekvivalent Mojsijevih godina u početku njegovog javnog
rada (dakle - 80) nalazimo i u činjenici da je drugi adventni vesnik rođen 80.
godine nakon početka drugog 120-ogodišnjeg perioda (1892 - 2012) milosti, što
je konačna starost Mojsija, pred samim ulaskom u Obećanu zemlju, nakon 40
godina njegovog javnog rada (2012. jeste godina u kojoj sam navršio 40 godina starosti
i ušao u 12. godinu mog javnog rada, započetog 23.08.2001).
DIJAGRAM
Sledeća vezana predslika se, u najkraćim
crtama, može predstaviti činjenicama da je moja majka, čija je godina rođenja
88. od početka Adventnog doba (1844 + 88 = 1932), došla u postojbinu u 48.
godini života (1932 + 48 = 1980) iste godine kada je Broz, čija je godina
rođenja 48. od početka Adventnog doba (1844 + 48 = 1892), preminuo u 88. godini
života!
DIJAGRAM
Naredna vezana predslika, gotovo neverovatna,
određena je činjenicom da je prethodna zasnovana na simetričnom
rasporedu dvaju 48-godišnjih i dvaju 88-godišnjih perioda, kao i figuriranjem
1980. kao izuzetno značajne godine, kojom su određene 32 godine do kraja Adventnog doba
(1980 + 32 = 2012), i to tako što 32 predstavlja godinu rođenja moje majke
(1932, gde je značajna veza sve što je o njoj rečeno u opisu prethodnih predslika), koja, u zbiru sa 1980 godina, daje 2012. kao poslednju godinu
Novozavetnog doba, sa njenim prirodnim završetkom na prolećnu ravnodnevicu 2013,
odnosno 80 dana nakon 2012. godine (31.12 + 80 = 21.03)!
DIJAGRAM
Iznenađujuću i možda najlepšu (mada,
nažalost, i bolnu - zbog promašaja na prelazu 2010/2011) potvrdu ove činjenice
daje otkrivenje da je prvoplanirani kraj Adventnog i Novozavetnog doba u našem
vremenu bio određen periodom od upravo 1980 godina, sa početkom 31. godine
Novozavetnog doba, kada je naš Divni i Dobri Gospod Ispunio Svoju javnu misiju (31
+ 1980 = 2011 - na prolećnu
ravnodnevicu, 21.03)!
31 + 1980 i
1980 + 31
DIJAGRAM
Pri svemu tome, značajan je i podatak da je broj 1980
deljiv sa 12 (12 x 165).
U
skladu sa deobom Adventnog doba na 80 + 88, jeste
i iskustvo sina jednog od pomenute braće (koje je, kao i iskustvo njegovog oca),
opisano u Svedočanstvu broj IX, gde je indikativna 1988. kao godina njegovog
rođenja, kao i činjenica da nakon njegovog rođendana, 04.10, do kraja godine
preostaju 88 dana (27 + 30 + 31 = 88), pri čemu, u skladu sa poslednjim
otkrivenjima, punu simboliku datu njegovim posredstvom čini podatak da nakon
tih 88 dana do prolećne ravnodnevice preostaju 80 dana, kao i podatak da je
1988. 144. godina od početka Adventnog doba (1844 + 144 = 1988), nakon čega, do
2012. kao poslednje godine Adventnog, Novozavetnog i Ovozemaljskog doba,
preostaju 24 godine, što su, u celosti, simboli svešteničkog poziva, koji 2012. označavaju i kao godinu planirane smene vodstva Crkve, 24.12. kao 50.
dana od godišnjice zaključenja Mineapoliske konferencije.
Vezano za iskustvo ovog mladića, jeste iskustvo njegovog
oca, koji je i moj dugogodišnji prijatelj i - u svom domenu - saradnik u Delu,
čija je godina rođenja (1955) ukazivala na 2010. kao planirano poslednju godinu
(sa prirodnim završetkom na prolećnu ravnodnevicu 2011) ovozemaljskog poretka i to tako što je, u skladu sa numeričkom strukturom godine njegovog rođenja, te
godine (2010) navršio upravo 55 planirano konačnih godina njegovog životnog
doba u ovozemaljskom poretku dok se nova predslika njegovim životnim dobom (koje ove godine, po principu "dan za godinu", iznosi 57 godina) oslikava činjenicom da nakon godišnjice zaključenja Mineapoliske konferencije
(04.11, što je i datum smrti moje majke) do kraja godine preostaje
odgovarajući broj dana (26 + 31 = 57), koliko, nakon njih, u simetričnom
rasporedu, preostaje do 27.02. (isključujući 27.02), čije značenje je, sledećim
rečima, opisano u Dopuni svedočanstva broj IX:
Tako je, dakle, u noći 17/18.02., kao 57.
danu nakon rođendana vesnika apsolutnog kraja sveta (24.12 - 18.02.,
uključujući, setimo se, i 24.12), data svetlost o 57. danu 600. godine vesnika*
kraja pretpotopnog sveta, koji, kao 27.02.600. godine »veka Nojeva«, ukazuje na
istorijski značaj 27.02. ove kalendarske godine!!
(...)
- sledeća, jednako indikativna i značajna,
jeste činjenica da sam, kao vesnik apsolutnog kraja sveta, na sveto tlo
Molitvenog doma centralne beogradske Crkve prvi put stupio upravo 27.02, kao,
ujedno, devetog Subotnog dana 1999. godine, koja je, karakteristično Adventnom
dobu, takođe označena dvostrukim brojevima ali, evidentno, i prva i poslednja
koju, nakon 1888. godine, čini niz tri ista broja;
- to, dakle, znači i da će 27.02. biti 12.
godišnjica od mog stupanja u Božji Dom, što takođe označava puninu, posebno
sveštenstva, sa jasnom asocijacijom na 12 patrijaraha Starozavetnog i 12
apostola Novozavetnog doba, o čemu svedoči i sam rođendan (24.12.1972), čiji su
osnovni brojevi (24, 12 i 72) u znaku
12, što je, sveukupno, i simbol punine ovozemaljskog doba Božje Crkve.
Puninu značenja ovog datuma, u skladu sa najnovijim
otkrivenjima, po pravilu simetrije, određuje značenje početne tačke, odnosno
činjenica da je 04.11, prema famoznom Svedočanstvu E. G. White iz 1892. (što je i godina Brozovog rođenja), tadašnji naraštaj Adventnog naroda osuđen da, poput
neverne generacije Izraelaca iz Mojsijevog vremena, izumre u ovozemaljskom
poretku, što u prenosnom smislu znači da je 27.02. određen kao granica milosti
za nepokajane Adventiste Sedmog dana, nakon čega će se prorešetani i verni
Ostatak, poput obraćenog Ostatka po isteku 490 godina milosti za probuđenje i
reformu Starozavetne crkve (70 proročkih sedmica iz Danilove Knjige 9,24-27 a
po principu "dan za godinu"), potpuno posvetiti iznošenju Poslednje
opomene svetu (Trostruke anđeoske vesti).
Potvrdu da je broj 57 simbol kraja milosti za
nepokajane članove Zajednice (odnosno kraja rešetanja Crkve određenim Svedočanstvom
Vernog svedoka, posredstvom Duha proroštva, Koji je, prema Otkrivenju
19,10, „Svedočanstvo Isusovo“), daje činjenica da godinu smrti prvog adventnog
vesnika (1915) od godine rođenja njenog naslednika (1972) deli jaz od upravo 57
godina (1915 + 57 = 1972).
DIJAGRAM 57-57
Tako je, dakle, određen kraj vremena milosti za Crkvu,
koji svoj tip takođe nalazi u vremenu Mojsija, kada je Izlaskom svih verujućih
Izraelaca iz Egipta prestalo vreme milosti svima koji, eventualno, ni nakon
onakvih izraza Božje natprirodne moći i brigovodstva, nisu prihvatili
spasonosni poziv dok je vreme milosti svetu, po istom principu, određen činjenicom
da nakon godišnjice početka Božjeg Suda (odnosno početka Hristove
Prvosvešteničke službe u Nebeskoj Svetinji nad svetinjama, 22.10), do kraja
godine preostaju savršenih 70 dana (koliko, dakle, preostaje od 31.12. do kraja
vremena milosti, 11.03. (31 + 28 + 11 = 70), kada je, 2011. godine, kao
planirano poslednje kalendarske godine, došlo do trostruke katastrofe u
Japanu (snažan zemljotres, cunami i velika nuklearna katastrofa), pri čemu
puninu simbola čini podatak da 11.03. kao kraj vremena milosti ujedno označava
kraj Hristove Posredničke i Prvosvešteničke službe u Nebeskom svetilištu i,
samim tim, početak izlivanja poslednjih sudova, odnosno 7 zala opisanih u 16.
poglavlju Otkrivenja a ujedno je 77. dan nakon 24.12. kao rođendana vesnika
Božjeg Dolaska, kada, ujedno, potvrdom Poslednjeg poziva Adventnom narodu
znacima Svetog Duha u sili Poznog dažda, počinju događaji poslednjih dana.
Poslednja i Biblijski jednako utemeljena predslika u
osnovnom delu ovog Svedočanstva takođe je vezana za određena iskustva u znaku
1980 budući da je Broz, čija je godina rođenja 1892, u 88.
godini života preminuo 92 godine nakon 1888!
1888 + 92 = 1980 i
1892 + 88 = 1980
1888 + 92 = 1980 i
1892 + 88 = 1980
DIJAGRAM
Puninu značenja ove predslike, određenu istom numeričkom
strukturom (u skladu sa pravilom simetrije), daje činjenica da je usled neprihvatanja otkrivenja o Božjem Dolasku do prolećne ravnodnevice 2011. godine - prema pomenutom
Svedočanstvu E. G. White da bi Adventni Izrael, da je tadašnje vodstvo Crkve
prihvatilo vest o opravdanju verom, iznetu na Generalnoj konferenciji u
Mineapolisu, nakon dve godine od tog datuma bio u Carstvu - dvogodišnji period započet istekom 120 godina vodstvu Crkve ponovljen,
što 1892. godinu, u skladu i sa činjenicom da je ona i godina rođenja Josipa Broza
(čija su tipska iskustva zaista upečatljiva i saglasna Biblijskoj simbolici),
čini početnom tačkom drugog 120-ogodišnjeg lanca*, kojem odgovaraju 120 godina
milosti pretpotopnom svetu (1892 + 120 = 2012)!
U skladu sa ovim činjenicama, indikativan je i podatak da
Svedočanstvo E. G. White o mogućnosti rane Adventne crkve da u Obećanu zemlju
uđe dve godine nakon Mineapolisa, datira upravo 1892!
“Videla sam da su Džons i Vagoner imali predsliku u Isusu
i Halevu kada su deca Izraela kamenovala uhode uz sarkazam i ismevanje. Videla
sam da ste namerno odbacili ono za šta ste znali da je istinito samo stoga što
je bilo suviše ponižavajuće za vaše gospodstvo, videla sam neke od vas kako, u
vašim šatorima, oponašate i ismevate ovu braću. Takođe sam videla da bismo, da
ste prihvatili njihovu poruku, nakon dve godine od tog datuma (1888) bili u
Carstvu ali se, sada, moramo vratiti u pustinju i ostati tamo četrdeset
godina.” (GCB, 1892, May 7th)
{* prvi 120-ogodišnji lanac datira u periodu 1888 - 2008 a
određen je jednakom starošću Mojsija, nakon kojih je smenjen od strane Isusa
Navina, upravo kao što je E. G. White, kao prvi adventni vesnik, koji je prisustvovao
početku 120-ogodišnjeg vremena milosti vodstvu Laodikeje, po isteku tog
perioda, 04.11.2008. godine, i formalno zamenjena drugim adventnim vesnikom,
koji je prisustvovao kraju 120-ogodišnjeg vremena milosti vodstvu Crkve, pri
čemu posebnu potvrdu daje zbir datuma njegovog rođendana, koji takođe označava
kraj tog
perioda: 24 + 12 + 1972 = 2008, kao i 1999. godina,
koja je godina mog opravdanja verom, čija numerička struktura
odgovara 1888. godini, kada je iznesena upravo Nauka o opravdanju verom, nakon
čega je, po numeričkoj strukturi zasnovanoj na broju devet kao najvišem
osnovnom broju (nakon kojeg se svi osnovni brojevi samo ponavljaju), do 2008.
proteklo upravo 9 godina: 1999 + 9 = 2008.)}
DIJAGRAMI (DVA) 120-120
Ukoliko
se, može biti, neko pita zašto ovi vremenski odseci (od 120
godina) nisu najavljeni, već za njih doznajemo gotovo retrospektivno,
napominjem da je odgovor na to pitanje, u skladu sa racionalnim i Biblijskim
argumentima, dat pre nekoliko godina, u Svedočanstvu pod naslovom "Za
poslednji naraštaj", u kojem je, između ostalog, napisano sledeće:
U novijoj istoriji, koja je daleko
poznatija od Biblijske, zapažen je određen, ali svakako manji broj subjektivnih
izjava i tumačenja naše dobre i drage sestre Vajt, od kojih, za ovu priliku,
izdvajam jednu koja je opšte prihvaćena i vezana upravo za 120-ogodišnji period
milosti prepotopnom Svetu, koju - zbog važnosti koja joj, do sada, nije
pridavana - ispravljam novim, racionalno i Biblijski utemeljenim tumačenjem kao
novom svetlošću o Božjem postupanju prema ljudima tokom određenih perioda
milosti, davanih kroz celokupnu istoriju čovečanstva, posebno Crkve.
Naime, u dobro poznatoj i nesumnjivo
Božanski nadahnutoj knjizi “Patrijarsi i proroci”, sestra Vajt, kao Božji
vesnik, u poglavlju “Potop”, najmanje tri puta iznosi opšte prihvaćeno uverenje
da je Noje propovedao 120 godina, o čemu sam - na pitanje jednog brata zašto se
vest o mineapoliskih 120 godina, ako je od Boga, nije iznosila unapred, nakon
kraćeg razmišljanja, znajući da taj period, i pored te naizgled opravdane
primedbe, prolazi test Svetog pisma činjenicom da nema dužeg (primenljivog)
perioda milosti od 120 godina - rekao da “to nije ni bilo moguće učiniti, iz
istog razloga koji datum Božjeg Dolaska čini nepoznanicom: da ne bi došlo do
opuštanja. Samo se, dakle, tako obezbeđuje pun podsticaj na pokajanje
(osvedočenjima od Duha Svetog, kroz savest, razum i verne ljude) u svakom
trenutku Bogu poznatog perioda milosti a kada se on, u slučaju da se ne
iskoristi, približi kraju, i tako nestanu razlozi koji njegovu trajnost čine
nepoznatom, onda Gospod može, kao u ovom slučaju, da pred istek dozvoli najavu
kraja tog perioda kako bi zbog ispunjenja dao veću silu probuđenja
intervencijama kojima će potvrditi Svoju vest. Lično, ne verujem ni da je Noje,
iz godine u godinu, obaveštavao ljude koliko je ostalo do kraja, jer to ne
priliči. Ni u Pismu nema izveštaja da je znao tačno vreme Potopa već samo
Mojsije piše da ga je Bog odredio za 120 godina od opisanog vremena.”
Dakle, ljudska logika je ta, iako naizgled
ispravna, koja je stvorila ovakvu vezu između Božje izjave da je u određenom
istorijskom trenutku prepotopnom Svetu dao 120 godina milosti i činjenice da je
Noje bio vesnik kraja a o svrsi i značaju ove Božje objave Mojsiju biće reči
nakon Biblijske argumentacije u prilog ovakvom razumevanju događaja iz tog, za
Svet, a posebno za Crkvu, značajnog vremena.
Prva u nizu činjenica - do kojih sam,
Božjom pomoću i vođstvom, došao dva dana nakon citirane izjave pomenutom bratu
- koje potvrđuju ovaj, praktično već potvrđen, stav, jeste da je Noje, kada je
došao Potop, imao 600 godina (1. Mojsijeva 7,6).
Druga, sa njom u vezi, jeste da je sinove –
Sima, Hama i Jafeta, dobio u 500. godini (1. Mojsijeva 5,32) – dakle, 20 godina
nakon početka 120-ogodišnjeg vremena milosti jer su 600 – 120 = 480 a 500 – 480
= 20.
Treći i poslednji činilac ovog malog
dokaznog lanca jeste taj da se Bog obratio Noju nakon što je dobio sinove, u
vremenu kada su bili i oženjeni (1. Mojsijeva 6,9-14.17.18), što - kada se ima
u vidu da su njihovi preci dobijali prvence najranije u 65. godini (1.
Mojsijeva 5), koje su i približna životna dob u kojoj su ti dugovečni ljudi
stupali u brak - jasno i nedvosmisleno govori da Noje nije propovedao niti
gradio Barku 120 godina, kako se do sada verovalo, jer mu se Gospod, kako
vidimo, javio, najranije, na samo 3-4 decenije od kraja tog perioda (20 + 65 =
minimalnih 85 godina od početka 120-ogodišnjeg vremena odnosno 3,5 decenije do
kraja), što neminovno uzrokuje pitanje razloga za objavu tog vremena milosti
Mojsiju i kasnijim naraštajima kada već nije mogao da bude objavljen onima
kojima je dat. Sveto pismo, kao jedini temelj našeg verovanja, u odgovoru na
ovo pitanje, poručuje da su sva, ili gotovo sva, Svedočanstva svete istorije
napisana za “nauku nama – na koje posledak Sveta dođe” (1. Korinćanima 10,11),
i to je slučaj i sa upravo otkrivenom činjenicom da prepotopni Svet, a ni sam
vesnik njegovog kraja – Noje, nije znao tačno vreme milosti koje mu je
Stvoritelj podario u, tada, takođe samo Njemu poznatom istorijskom trenutku,
već je poslednja opomena tadašnjem Svetu odjekivala nekoliko godina, eventualno
tokom pomenutih 3-3,5 decenije, odnosno koliko je bilo neophodno da se izgradi
spasonosna Barka.
Sledstveno tome - po principu da se svaka
svetlost daje naraštaju kojem je potrebna, a ona se, po prvi put, iznosi danas,
pred samim početkom velike reorganizacije Adventne Crkve, koja će se sresti sa
Bogom licem k licu - neminovno uviđamo da je ovo Svedočanstvo Božje Reči, o 120-ogodišnjem
vremenu milosti za prepotopni Svet, zabeleženo upravo za nas, sa kojima će se
Božji plan za čovečanstvo, uspostavljen pre pada u greh, nakon 6000 godina
izgradnje Crkve kao Hristovog tela, do stadijuma dostojnog savršenstva njegove
Glave - Hrista (Efescima 4,13), konačno ispuniti. “Napisaće se ovo potonjemu
rodu, i narod nanovo stvoren hvaliće Gospoda” (Psalam 102,18).
Ovim argumentima dodajemo činjenicu zapaženu upravo ovih
dana, a to je da je Sim, prema 1. Mojsijevoj 11,10, dve godine nakon Potopa bio
star sto godina, što znači da je rođen 22 godine nakon početka 120 godina
konačne milosti pretpotopnom svetu, dok Se Gospod, kao što smo videli, javio
Noju kada su njegovi sinovi bili oženjeni a ono što je u Božjem čudesnom
proviđenju, kada je reč o ovim Mojsijevim Svedočanstvima, vrlo indikativno,
jeste neslaganje ovih izveštaja jer je - prema činjenici da je Noje dobio
sinove u 500. godini, kao i prema činjenici da je Potop nastupio 600. godine
njegovog životnog doba - zaključak da su Sim, Ham i Jafet rođeni 20 godina
nakon početka 120 godina konačne milosti pretpotopnom svetu - neminovan a
puninu simbolike ove pogreške (verovatnije je da je Mojsijeva nego
prepisivača) čini podatak da je odstupanje tih Izveštaja, vezanih za period od
120 godina, DVE godine {za koliko je, dakle, usled pogreške onih koji su 2011.
godine odbili da prihvate primljenu vest, lanac
od planirano poslednjih 120 godina sa predslikom u Nojevom vremenu (dve godine
nakon Mineapolisa = 1888 + 2 = 1890 + 120 = 2010 sa prirodnim krajem na
prolećnu ravnodnevicu 2011. godine) - pomeren: 1890 + 2 = 1892 + 120 = 2012 sa
prirodnim završetkom na prolećnu tavnodnevicu 2013. godine, 21.03}
Objašnjenje
Svedočanstva „Početak poslednjeg vremena“
Kao što sam napomenuo u najavi ovog Svedočanstva, u
odgovoru na pitanja i dileme koje se, obzirom na sadržaj Svedočanstva „Početak
poslednjeg vremena“ (objavljenog 24.11), prirodno nameću, dodajem, po završetku
ovog Svedočanstva, ovo poglavlje, čije je mesto unutar ovog Svedočanstva
određeno sadržajem koji mu prethodi kao neophodan uvod.
Naime, u tom Svedočanstvu sam, između ostalog, napisao:
Kao uvod u ovo otkrivenje, poslužiće
celokupna simbolika koju sam nedavno opisao, u poruci na koju repliciram budući
da je otkrivenje koje ćemo sada sagledati dopunjuje, što znači da su lična
zapažanja bila na mestu ali je lancu simboličnih činjenica koje smo tada
razmatrali nedostajala poslednja i ključna karika, koja, međutim, nije nova već
sam je u svojim razmatranjima prevideo, što može biti i Božje delo budući da se
stalnim podgrevanjem nade da je očekivani čas blizu postiže kontinuitet pune
pripravnosti i delovanja u cilju širenja sadašnje svetlosti Adventne istine.
Naime, kao što znamo, početak izlivanja
Ranog dažda sile Svetog Duha takođe je bio poznat i očekivan je 50 dana nakon Praznika
obrtanih snopova (3. Mojsijeva 23), koji je tip Hristovog vaskrsenja, te će,
kako je Bog otkrio, i izlivanje sile Svetog Duha u znacima Poznog dažda početi
50 dana nakon odgovarajućeg događaja a
to je, obzirom i na neophodnu smenu neposvećenog vođstva, 50. dan nakon
zaključenja mineapoliske G. konferencije (04.11), odnosno 24.12. - datuma čija
je simbolika višestruka i vezana za Mineapolisku konferenciju, puninu vremena i
sveštenstva.
Sledi opis pomenutog otkrivenja, datog
2008. godine:
U istom kontekstu, kao dopunsku potvrdu
navedenih činjenica, doživeo sam, u leto 2008., prilikom kupovine auta, još
jedno lično iskustvo tipološke prirode. Naime, u tom periodu mi je nadahnuće,
nakon razumske spoznaje ove potrebe, posvedočilo da bih, radi novonastalih
potreba u Delu, trebao da nabavim auto, koji mi je, kada je reč o modelu,
takođe nadahnućem, određen nekoliko godina ranije. Imao sam, prilikom izbora, u
vidu, po sopstvenom ukusu, određenu boju, broj vrata, odsustvo plinskog uređaja
u prtljažniku radi više prostora za literaturu i druge smernice kao pomoć u
traženju pa je takvim suženjem izbora potraga za Božjim izborom auta bila
olakšana jer je On “...što čini u nama da hoćemo i učinimo kao što Mu je
ugodno” (Filibljanima 2,13) – naravno, pod uslovom da se odričemo sopstvenih
(nepotvrđenih i nenadahnutih) planova.
Nakon prijema osvedočenja o kupovini, odmah
sam krenuo u potragu – tako što sam u najobimnijem oglasniku pregledao
odgovarajuće ponude i nakon molitve Bogu da sve bude vođeno Njegovom rukom,
pozvao nekoliko prodavaca i pogledao dva auta, koji nisu odgovarali, da bih,
malo potom, tokom telefonskog razgovora sa jednim prodavcem, dok sam slušao
njegov opis auta, primio nadahnuće da će njegov auto odgovarati i da će ugovor
biti sklopljen po Božjoj volji. Budući da je bilo veče i da sam po taj auto
trebao da odem do Pančeva, dogovorili smo se da dođem narednog dana, kako bih
ga pogledao na dnevnoj svetlosti i, tako, i praktično utvrdio da je zaista po
Božjoj volji. Naravno, bilo je tako pa sam ga dogovorenog dana kupio i odvezao
do kuće mog brata, koga sam poveo kao iskusnijeg u toj oblasti, da bih kod
njega, pregledom saobraćajne knjižice, koju je prilikom kupovine proverio on,
uvideo da je registrovan do sada već famoznog datuma – 24.12. (prilažem sliku
saobraćajne knjižice).
Oko dva meseca kasnije, dok sam, spontano
posmatrajući auto, razmišljao o ovom iskustvu, pomislio sam, znajući da su
Božja dela često svestrana, da trajnost registracije do rođendana možda nije
samo potvrda nadahnuća koje mi je, pre kupovine, posvedočilo da je taj auto za
mene, pa sam počeo da se bavim registarskim brojem, da bih ubrzo uvideo još
jedan tip budućih događaja. Naime, registarski broj tog auta, bio je, do
24.12.2008., odnosno, 50. dana nakon 120. godišnjice od Mineapolisa – 141-29,
kojeg čine osnovni brojevi - 100 i 20, i kao ostaci – 41 i 9. U simbolu, kako
mi je dato da razumem, osnovni brojevi, 100 i 20, predstavljaju 120 godina od
Mineapolisa, a ostaci, 41 i 9, broj dana nakon 120. godišnjice, kojih je kraj
upravo 24.12.2008., kada je istekla i registracija. Gotovo sam vrhunac ove
simbolike, daje činjenica da je u jednom otkrivenju iz 2002. godine, poslednji
Ostatak predstavljen upravo automobilom, kao savremenim simbolom Zajednice.
Puninu simbola, datih ovim automobilom,
osim činjenice da, do sada, zbog, kako se ispostavilo, nelegalno zamenjenog
motora, nisam mogao da mu produžim registraciju, čini naziv mesta (Pančevo) u
kojem je bio registrovan do pomenutog datuma, jer ukazuje na istoimenog igrača
(D. Pančev) poznatog beogradskog kluba, koji je, svojevremeno, osvojio Evropu i
Svet, kao predslika završnice Božjeg Dela, pokrenutog upravo u Beogradu, o čemu
je bilo reči u prethodnim svedočanstvima, kada sam, opisujući jedno otkrivenje
savremenog sadržaja, ukazao na simboliku boja ovog kluba (crvena i bela kao
predstava Hristove krvi i pravednosti), jer je, naime, upravo pogotkom tog
igrača, u takozvanoj penal-završnici finala, ovaj klub osvojio takozvani “kup
šampiona”, zahvaljujući kojem je stekao priliku da iste godine, u decembru,
osvoji i svetski kup, koju je, kao predslika poslednjeg Adventnog dela, i
iskoristio. Pobedonosni pogodak ovog igrača jeste tip potvrde vesti o skorom
Božjem Dolasku, koju sam, setićete se, opisao ovako:
Ono što mi je dužnost da naglasim pre opisa
narednog otkrivenja, jeste da i pored neobične slike, kojom se poslužio iz više
razloga, Bog ne podržava takmičarske sportove, u kojima nema mesta za prave
Hrišćane, što je pojačano i činjenicom da su mnogi učesnici u savremenim sportovima
vrlo nemoralno obučeni.
Krajem 2002. godine, Gospod mi je, u noćnom
viđenju, predstojeće događaje, kojima će ovo - poslednje Delo za probuđenje
Adventnog naroda biti potvrđeno, prikazao simboličnom slikom savremenog
sadržaja - lepom kombinacijom igrača jednog fudbalskog tima, koji je, pre
izvesnog vremena, osvojio Evropu i Svet.
U viđenju sam se našao unutar prostorije u
kojoj su se, osim mene, nalazili i neki od mojih najbližih rođaka. Sećam se da
sam bio udobno smešten na svom krevetu, ispred kojeg se nalazio veliki
televizor, koji je odmah postao glavni predmet moje pažnje. Slika je bila u
tako divnom koloru da sa punim mirom mogu da kažem da nešto takvo nikada nisam
video. Kontrasti su bili vrlo upadljivi i lepi. Predivna nijansa zelene boje,
koju je odavao travnati tepih, bila je pravi melem za oko dok su posebno lepi
bili dresovi igrača, koje je krasila savršena belina, protkana motivima
najlepše crvene boje koja se može zamisliti. Ima velike simbolike u ovim dvema
bojama.
Čim sam usredsredio pažnju na ekran, stekao
sam jasan utisak da sam, tog trenutka, pored toga što sam već bio posmatrač,
postao i jedan od igrača koji su upravo započinjali jedinu i pobedonosnu akciju
na utakmici. Bio mi je prikazan samo veći deo protivničkog dela terena, na kojem
je, jedan od igrača, sa bližeg, desnog ugla “šesnaesterca”, uputio dijagonalan
pravolinijski “pass” ka protivničkoj “korner” liniji. Izgledalo je da je
nemoguće da se ova lopta dostigne, jer je bila upućena velikom brzinom a na
levoj strani nije bilo nijednog igrača u crveno-belim dresovima. Međutim, dok
sam posmatrao tog igrača, imao sam jasno osvedočenje da vrlo dobro zna šta radi
i da je ovaj - naizgled nedostižan “pass”, u stvari, plod izuzetno tačnog
proračuna. U trenutku kada je izgledalo da će lopta izaći van terena, na levoj
strani, sa dela terena koji se nije video, iznenada se pojavio jedan “Igrač”,
Koji je nadljudskom brzinom pretrčao rastojanje do lopte i već prvim dodirom je
savršeno precizno uputio ka sredini ivice “šesnaesterca”, gde se, u međuvremenu,
našao igrač od koga je akcija i potekla. Snažnim “volej” udarcem, on ju je,
vrlo proračunato, kroz mnoštvo protivničkih igrača, uputio prema golu.
Strelovitom brzinom, u divnom pravolinijskom letu, lopta je jedinom mogućom
putanjom prošla između svih prepreka i pogodila donji deo prečke, od koje se
odbila u mrežu. Za sve vreme ove kratkotrajne akcije, bilo je očigledno da
igrači u tamnim dresovima, i pored najvećeg truda, nisu imali ni najmanju
mogućnost da makar dotaknu loptu. Nadmoć pobedničke ekipe je bila tako velika
da je sudija odmah označio kraj utakmice.
Kasnije, kada sam se molio za razumevanje
ovog otkrivenja, bilo mi je pokazano da nosi istu poruku kao i ono koje sam
izneo na kraju treće sveske, u poglavlju pod naslovom: “A u vreme tih careva
Bog će nebeski podignuti Carstvo”, koje je prikaz dosadašnjeg toka Dela, do
trenutka kada će se Sam Gospod Isus po drugi put pojaviti da konačno učini kraj
dugoj istoriji greha. I u tom otkrivenju je prikazana iznenadna i nadljudska
intervencija Onoga Koji je, u simboličnoj slici, upravljao “automobilom”,
odnosno Ostatkom Božjeg naroda posletka. U oba slučaja je Božje otkrivenje
pokazalo da će do te intervencije doći u trenucima kada, naizgled, neće biti
nikakvih mogućnosti za pobednički pohod poslednjeg Dela za probuđenje i reformu
Adventnog naroda.
Ključna misao ovog Svedočanstva, kao osnova obrazloženja
nekih mojih zaključaka iznesenih u njemu, jeste sledeća:
„...to znači da su lična zapažanja bila na mestu ali je
lancu simboličnih činjenica koje smo tada razmatrali nedostajala poslednja i
ključna karika, koja, međutim, nije
nova već sam je u svojim razmatranjima prevideo...“
Naime, evidentno je da ovu izjavu nisam dao na osnovu
nekog novog otkrivenja već na temelju razumevanja starog, koje, međutim, nije
potpuno pogrešno jer je 24.12. zaista moja Pedesetnica, o čemu sam primio
posebno nadahnuće, koje sam, međutim, imajući u vidu šta Svedočanstva Biblije
govore o događajima na tadašnjoj Pedesetnici, u vremenu Ranog dažda, protumačio
tako da, analogno tome, određeni znaci Svetog Duha moraju biti ispoljeni istog
dana (apostoli su, na Pedesetnici, dobili dar jezika), međutim, upravo je
24.12, samo nekoliko sati po završetku ovog Svedočantva, Gospod, u nadahnuću,
otkrio period od 40 dana nakon 24.12, čiji je kraj u Subotu 02.02.2013. godine
(7 + 31 + 2 = 40), na 11. godišnjicu od mog isključenja u Subotu 02.02.2002.
godine, što je period koji svoj ekvivalent, u skladu sa simetričnom strukturom
novih otkrivenja, nalazi u 40-dnevnom periodu koji prethodi 24.12, čiji početak
je 15.11, kada je, kao simbol palog vodstva, preminuo 44. „patrijarh“ pomenute
verske zajednice, o čemu sam, u jednom od ranijih Svedočanstava, napisao:
Po obećanju, datom u prethodnom javljanju,
iznosim nova otkrivenja u živim slikama, delom
iz javnosti, delom kroz lična iskustva, a u vezi sa posledicama
odbacivanja poruke milosti na G. konferenciji u Mineapolisu, u jesen 1888.
godine. Da bi ova otkrivenja bila shvaćena, jer su nastavak svetlosti
objavljene u svedočanstvima pod naslovima “Pred vratima Neba” i “Za poslednji
naraštaj”, koja sam priložio u poslednjem mailu, naglašavam da je, prethodno,
potrebno pročitati njih ali ću, za svaki slučaj, verovatno ponoviti neke
delove.
Naime, videli smo, u objavi “Za poslednji
naraštaj”, da je slika smene vođstva, koje je, od Boga, bilo prihvaćeno tokom
44 godine (od 1844., kada je, zvanično, nastupila Adventna era, do zaključenja
mineapoliske Konferencije, 04.11.1888.), predstavljena smenom u samom vrhu
SAD-a (gde je, do nedavno, bio i centar Adventnog dela) - tako što je upravo na
120. godišnjicu od zaključenja mineapoliske Konferencije izabran 44. predsednik
ove svetske sile dok je, istovremeno, u našoj maloj zemlji, javnost bila
uzburkana zbog moguće smene 44. “patrijarha” vodeće religijske organizacije.
Ti događaji su se, dakle, zbivali u jesen
2008. godine, dok je svedočanstvo o njima izneseno 06.01.2009., na ovom forumu,
pod naslovom “Za poslednji naraštaj”. U međuvremenu je, kao što je poznato,
pomenuti – 44. patrijarh, preminuo 15.11.2009., što je, po običaju ove
organizacije, prvi od ukupno 40 dana tokom kojih se, ako sam dobro obavešten,
po tradicionalnom verovanju, takozvana “duša” navodno zadržava na Zemlji da bi
se nakon toga uzela Bogu. Praksa je, istovremeno, da se novi patrijarh ne bira
tokom tih dana već, dakle, potom. Simbolika je, tom prilikom, kao nova potvrda
prethodnih otkrivenja, ispunjena činjenicom da se tih 40 dana, uključujući dan
smrti, navršavaju 24.12.; dakle - na onaj famozni rođendan, o kojem je, takođe,
bilo reči u prethodnim svedočanstvima, koja sam iznova poslao u poslednjem
javljanju, pod naslovom “Prethodna svedočanstva”. Na taj dan je, po protokolu,
služen takozvani “parastos”:
Dakle, u skladu sa ovim simbolom, a po pravilu simetrije,
kako je prvi dan 40-odnevnog perioda koji prethodi 24.12. (15.11 – 24.12,
uključujući 15.11 i 24.12) označio kraj službe 44. poglavara najzastupljenije verske
zajednice na ovom prostoru, tako će i poslednji dan 40-odnevnog perioda nakon
24.12. (24.12.2012 – 02.02.2013 = 7 + 31 + 2 = 40) označiti i praktičan kraj palog
vodstva Crkve (formalno je do toga došlo po isteku 120 godina milosti vodstvu,
04.11.2008).
To, međutim, nije jedina potvrda ovakvog razvoja događaja
jer on, u punini svakog bitno važnog momenta, ima i višestruku Biblijsku
potporu posredstvom tipskih otkrivenja, koju čine događaji iz same Hristove
misije, Čija je predslika, kao što znamo, bio Mojsije, koji je prilikom
primanja Ploča Božjeg Zakona, na toj - tada Svetoj - gori, u samoj Svetoj
prisutnosti boravio 40 dana, tokom kojih je, poput Samog Gospoda (Koji je
jednak broj dana proveo posteći u pustinji kušanja), apstinirao od hrane, budući
da ga je Gospod održavao silom Svoje prisutnosti.
Ti 40-odnevni periodi, iz Mojsijevog i Hristovog javnog
rada, svoj ekvivalent nalaze i u mom radu, ali ne samo oni već i druga dva
40-odnevna perioda, jer je, kao što znamo, Mojsije dva puta primao Ploče Zakona
i oba puta je na Svetoj gori proveo 40 dana dok je drugi 40-odnevni period iz
Hristove javne službe usledio na kraju, nakon Njegovog Vaskrsenja:
„Prvu sam ti knjigu napisao o svemu, o Teofile, što poče
Isus tvoriti i učiti do dana kad se uznese, pošto Duhom Svetim zapovedi
apostolima koje izabra, pred kojima i po stradanju svom pokaza sebe živa mnogim
i istinitim znacima, i javlja im se
četrdeset dana, i govori o Carstvu Božjem.“ (Dela 1,1-3)
Tako, kada je u pitanju
Hristova ovozemaljska služba, zapažamo istu – simetričnu strukturu
ekvivalentnih vremenskih odseka, budući da je Njegova Javna misija, u trajanju
od 3,5 godine (Danilo 9,27), određena upravo 40-odnevnim periodima, koji se,
dakle, javljaju i u mom javnom radu, u kojem su takođe definisani
nedvosmislenim i značajnim događajima, pri čemu dodatnu svetlost daje činjenica
da Hristova Troipogodišnja služba svoj tip nalazi u jednakom periodu iz vremena
Ilije, nakon kojih je, na Karmilu, došlo do posebne Božje intervencije u
cilju smene lažnog sveštenstva, što je i slika događaja na koji ukazuju i dva
40-odnevna perioda mog javnog rada.
Tako je, dakle, Hristova
ovozemaljska služba podeljena na tri prepoznatljivo raspoređena
perioda (40 dana + nepune 3,5 godine i još 40 dana po njihovom isteku, u skladu sa pravilom simetrije), dok
puninu Biblijske perspektive događaja iz mog javnog rada nalazimo u činjenici
da ni Hristova javna misija nije bila potvrđena znacima u sili isceljenja i
vaskrsenja na Dan Njegovog krštenja Duhom (kada Ga je, dakle, Jovan, kao Njegov
preteča, krstio vodom a Otac - silom Svetog Duha), već je do toga došlo po
isteku 40 dana kušanja u pustinji (u Kani Galilejskoj), kao što će, dakle, biti
i u mom javnom radu, dok je ekvivalent Božjem glasu, Koji je predstavljao
određen znak na Dan Hristovog Pomazanja silom Svetog Duha, upravo ovo
Svedočanstvo, deseto u mom javnom radu, koje sam, kao što sam rekao, završio na
dan mog krštenja silom Svetog Duha (dakle – 24.12), jer je, kao što znamo,
Svedočanstvo Duha proroštva - Božji glas, Čiji natprirodni pečat je svoj dosad
najviši izraz u mom javnom radu našao upravo u ovom Svedočanstvu, zahvaljujući
čemu ono više puta ponovljeno otkrivenje iz 2002. godine, da će do posebne Božje
intervencije za konačnu potvrdu sadašnje svetlosti Adventne istine doći – kako
sam rekao, „...u trenucima kada, naizgled, neće biti nikakvih mogućnosti za
pobednički pohod poslednjeg Dela za probuđenje i reformu Adventnog naroda“ -
već nalazi određeno ispunjenje, na Slavu Svetom Hristovom imenu.
Umesto potpisa
Za kraj ovog Svedočanstava, u skladu sa njegovim
sadržajem, iznosim još neka lična iskustva tipskog karaktera, koja Biblijsku
potporu nalaze u poznatom proročanstvu iz 13. poglavlja Otkrivenja, koje glasi:
"I videh drugu zver..." "i učini... da
niko ne može ni kupiti ni prodati, osim ko ima žig, ili ime zveri, ili BROJ
IMENA njezina. Ovde je mudrost. Ko ima um neka izračuna broj zveri jer je broj
čovekov..." (Otkrivenje 13,11.13.17.18)
Naime, po određenom nadahnuću, Gospod je otkrio sledeće,
takođe proročanske, činjenice nedvosmislenog značenja:
Najpre, da zbir rednih mesta slova u nazivu mesta mog
rođenja izgleda ovako:
a.)
po rednim brojevima
slova francuske abecede (u skladu sa pismom zemlje rođenja):
G = 07
I = 09
E = 05
N = 14
35
b.) i po azbuci (obzirom na moje poreklo):
G = 04
I = 10
E = 07
N = 16
37
= 35 + 37 = 72
Tako zbir slova imena grada mog rođenja označava i godinu
rođenja ('72) dok zbir svih brojeva rođendana daje 28 (2 + 4 + 1 + 2 + 1 + 9 + 7 + 2
= 28), čije značenje otkriva činjenica da je konačan broj godina Adventnog doba
deljiv sa 28 (1844 + 168 = 2012 = 28 x 6), gde upečatljivu potvrdu nalazimo u
činjenici da se, u skladu sa simetričnom strukturom novih otkrivenja, Adventno
doba, na dve jednake celine (dakle - napola), deli 1928. godine:
168 : 2 = 84 =
1844 + 84 = 1928 + 84 = 2012
168 : 2 = 84 =
1844 + 84 = 1928 + 84 = 2012
Osim toga, u skladu sa navedenim Svedočanstvom Biblije, i ime
autora ovog Svedočanstva nosi istu i nedvosmislenu poruku:
M = 15
I = 10
L = 13
A = 01
N = 16
55
M = 15
I = 10
J = 11
A = 01
I = 10
L = 13
O = 18
V = 03
I = 10
Ć = 23
114
= 55 + 114 = 169,
što je broj kalendarskih godina Adventnog doba: 1844 + 169 = 2013, budući da
prirodan kraj 2012. godine nastupa na prolećnu ravnodnevicu 2013. godine.
To je, draga braćo i sestre, punina poslednje svetlosti o
svim bitno važnim događajima same završnice Ovozemaljskog doba, čije su ispunjenje svi
naraštaji Božjeg naroda želeli da dožive i neka Mu je, stoga, Slava i Hvala!
Gospod Dolazi – Slava Mu!
