O ovoj
temi je bilo puno reči i u poslednjim Svedočanstvima, no budući da je vreme milosti zbog neverstva Crkve
više puta pomerano, do mere da je prekoračena i Biblijska hronologija
Ovozemaljskog doba (koja je tema XI svedočanstva) - javlja se potreba za
ponavljanjem određenih Svedočanstava, naročito kada je reč o bitnim
implikacijama takvog Božjeg postupanja, bez kojeg bi vera mnogih vremenom
klonula, te ćemo najpre pogledati nekoliko Biblijskih svedočanstava o odlaganju
sudova i samog Božjeg Dolaska:
"Opet
mi dođe reč Gospodnja govoreći: Sine čovečiji, kakva je to priča u vas o zemlji
Izrailjevoj što govorite: Protežu se dani i od utvare neće biti ništa? Zato im
reci: Ovako Veli Gospod Gospod: Ukinuću tu priču i Neću je više Govoriti u
Izrailju; nego im reci: Blizu su dani i reč svake utvare. Jer neće više biti u
domu Izrailjevu zaludne utvare ni gatanja kojim se laska, jer Ću Ja, Gospod,
Govoriti i što Rečem - zbiće se; neće se više odgađati, nego za vašeg vremena,
dome odmetnički, Reći Ću reč i Izvršiću je, Govori Gospod Gospod.
Opet mi
dođe reč Gospodnja govoreći: Sine čovečiji, gle, dom Izrailjev govori: Utvara
koju taj vidi, do nje ima mnogo vremena, i za daleko vreme taj prorokuje. Zato
im reci: Ovako Veli Gospod Gospod: Neće se više odgađati nijedna Moja reč; reč
koju Rečem zbiće se, Govori Gospod Gospod." (Jezekilj 12,21-28)
"Zaista
vam Kažem: Ovaj naraštaj neće proći dok se ovo sve ne zbude." (Matej
24,34)
"Evo
Ću Doći brzo..."
"Evo
Ću Doći skoro: Blago onome koji drži reči proroštva Knjige ove."
"I
reče mi: Ne zapečaćavaj reči proroštva Knjige ove, jer je vreme blizu."
"I
evo Ću Doći skoro, i plata Moja sa Mnom, da Dam svakome po delima
njegovim."
"Govori
Onaj Koji Svedoči ovo: Da, Doći Ću skoro. Amin, da, Dođi, Gospode Isuse."
(Otkrivenje 3,11; 22,7.10.13.20)
Slična
Svedočanstva nalazimo i u ranom Adventnom dobu:
“Bila mi je prikazana grupa prisutna na konferenciji. Anđeo mi je rekao: ''Neki će biti hrana
crvima, neki će proći kroz sedam poslednjih
zala, neki će biti živi i ostati na Zemlji da budu uzeti prilikom Isusovog
dolaska''.” (1T str. 131.132 – 1856; Događaji
poslednjih dana, poglavlje Kada će to
biti, podnaslov Elen Vajt je
očekivala da će Hristos doći u njeno vreme)
“Doći će čas i nije daleko kada će neki među nama, koji sada veruju, još živeti na Zemlji, videti da se
proročanstvo ispunjava i čuti glas Arhanđela i trube Božje koja odjekuje
planinama i ravnicama i morima i čuje se sve do krajeva Zemlje.” (RH 31. jula 1888.; Događaji poslednjih dana, poglavlje Kada će to biti, podnaslov Elen Vajt je očekivala da će Hristos doći u
njeno vreme)
Ova neispunjena proročanstva, sestra Vajt je, najpotpunije,
objasnila narednim Svedočanstvima:
“Punih četrdeset godina su neverstvo, gunđanje i duh pobune
odvajali stari Izrailj od hananske zemlje. Isti
gresi su odložili ulazak savremenog Izrailja u Nebeski Hanan. Ni u jednom
od ta dva slučaja ne možemo okriviti Božja obećanja.” (Evangelizam, str 523.524
– 1883.; Događaji poslednjih dana,
poglavlje Kada će to biti, podnaslov Odlaganje objašnjeno)
To je,
dakle, bio najpouzdaniji način (možda i jedini) da se vera i revnost Crkve
održavaju na što višoj razini, kako bi i njen spasonosni uticaj u svim
vremenima bio što viši ali je, kao što smo videli, pomeranjem i Biblijom
predviđenog vremena za završetak Božjeg Dela, načinjen presedan, budući da je,
kao što je Biblijska (istorijsko-proročanska) hronologija Ovozemaljskog doba
nedvosmisleno pokazala, njen tok produžen i po isteku 6144. godine nakon Stvaranja,
čiji je prirodan kraj o prolećnoj ravnodnevici 2013. godine (21.03) - u skladu
sa 1. Mojsijevom 1,14, za šta su navedeni dokazi savršenih Biblijskih
Svedočanstava, spregnutih, na specifičan način, sa natprirodnim i jednako
neosporivim iskustvima autora ovih Svedočanstava, o čemu je bilo reči u
narednim delima:
Da je tom
prilikom zaista bila reč o presedanu, svedoči i pravilo (koje je naročito
istaknuto u REZIMEU XI svedočanstva): da su svi osnovni periodi
Ovozemaljskog doba (izuzev, dakle, Adventnog), završeni u vremenima deljivim na
12-godišnje i 24-godišnje cikluse, dok je Adventno doba, kao što smo zapazili,
deljivo i na sedmogodišnje periode, što i ovom prilikom, radi preglednosti,
sagledavamo u celini:
Lična
iskustva, opisana u istim Svedočanstvima, takođe nedvosmisleno pokazuju da je
2012. godina (sa prirodnim krajem na prolećnoj ravnodnevici 2013. godine),
zaista poslednja planirana godina Ovozemaljskog doba, o čemu svedoče sledeće
činjenice:
- da se broj
godina Adventnog doba dobija množenjem dvaju karakteristično
"Božanskih" brojeva - 24 i 7, koje nalazimo i u rođendanu vesnika
poslednjih sudova i kraja sveta, jer nakon 24.12. do kraja svake kalendarske
godine preostaju upravo 7 dana: 24 x 7 = 168; to jest: 1844 + 168 = 2012;
- druga snažna
potvrda isteka Ovozemaljskog doba upravo te godine jeste podatak koji se dobija
primenom svojevrsnog (de)kodera - tako što se, na upravo prikazan način,
dobijenih 168 godina množe i sa mesecom rođenja vesnika, koji je - kao 12.
u godini - takođe jedan od triju karakteristično "Božanskih" brojeva:
24 x 7 x 12 = 2016, što je, kako smo naveli i u pomenutim Svedočanstvima, broj
godina nakon Božjeg Utelovljenja (od 4. godine Pre Nove Ere, zaključno, kao
i u prethodnom slučaju, sa prolećnom ravnodnevicom 2013 - kada nastupa
prirodan kraj godišnjeg ciklusa - jesu 2016 godina) do planiranog kraja
Ovozemaljskog doba, što jeste iskustvo koje odgovara i noćnom viđenju iz 2002.
godine, pomenutog više puta, u kojem je, odnosno samom vremenu kraja, bila
istaknuta vrednost broja 88, koja se tokom poslednjih godina pokazala nizom
Biblijskih i nebiblijskih činjenica, kojih se podsećamo određenim redom:
-
prolećna ravnodnevica, kao prirodna granica godišnjih ciklusa, jeste 88. dan
nakon 24.12, uključujući njega;
- majka
autora ovih Svedočanstava rođena je 1932, to jest - 88. godine Adventnog doba,
na 40, takođe simboličnih, godina do njegovog rođenja: 1844 + 88 = 1932 + 40 =
1972 + 40 = 2012, pri čemu se dvostruka primena 40-godišnjeg perioda odnosi na činjenicu
da je Izrailj u zemaljski Hanan ušao nakon 40 godina od Izlaska iz Egipta, kao
i na Mojsijevih 2 x 40 godina od bekstva iz Egipta do njegove smrti i
vaskrsenja;
- prvi
adventni vesnik, Ellen G. White, živela je jednak broj godina: 1827 - 1915 = 88;
-
Poslepotopno doba, u skladu sa Biblijskim svedočanstvima (zaključno, dakle, sa
prolećnom ravnodnevicom 2013), iznosi 4488 godina;
- nov
podatak jeste da je Poslepotopno doba deljivo ne samo na 12-godišnje i
24-godišnje već i na 88-godišnje periode: 4488 : 88 = 51;
- primenom
određene računice, u skladu sa Biblijskim vremenskim kodom, deobom godine
Nojevog rođenja na 12 i 24 (što je - kako je predstavljeno u XI Svedočanstvu,
objavljenom pod naslovom "Pregled i hronologija Ovozemaljskog doba" -
princip koji je primenljiv na SVE osnovne periode Ovozemaljskog doba) dobijamo
upravo ove brojeve, koji spojeno takođe određuju broj godina
Poslepotopnog a, samim tim, i Adventnog i Ovozemaljskog doba, o čemu
nedvosmisleno svedoči rodoslov iz 5. poglavlja 1. Mojsijeve knjige, gde vidimo
da su patrijarsi vere određene potomke dobili u sledećim životnim dobima:
130 godina - Adam;
105 godina - Sit;
90 godina - Enos;
70 godina - Kajinan;
65 godina - Maleleilo;
162 godine - Jared;
65 godina - Enoh;
187 godina - Matusal;
182 godine - Lameh, pri Nojevom
rođenju, te ukupno:
1056
1056 : 24
= 44
1056 : 12
= 88
- Nojeva
godina rođenja je, evidentno, kao što je slučaj sa brojem godina Poslepotopnog
doba, deljiva i na 88-godišnje cikluse: 1056 : 88 = 12;
- nakon
njegovog rođenja, do planiranog kraja Ovozemaljskog doba preostajale su 5088
godina: 6144 - 1056 = 5088;
- nakon
Mojsijevog rođenja (do kojeg je, prema Svedočanstvima Biblije, došlo savršenih
1500 godina nakon Nojevog rođenja, to jest - 2556. godine nakon Stvaranja), do
kraja Ovozemaljskog doba preostajale su 3588 godina: 6144 - 2556 = 3588;
- 119.
Psalam (taj broj je deljiv i sa 7: 119 : 7 = 17), takozvana Zlatna azbuka
(Psalam koji je posvećen veličanstvu i važnosti Moralnog zakona, zbog čijeg
prekršaja je Gospod Položio Sopstveni život), jeste, osim te već posebne forme
(posebne po broju stihova, kojih je po 8 za svako od ukupno 22 slova hebrejskog
pisma, kojima počinju), deljiv sa 88: 22 x 8 = 176 : 2 = 88.
Radi pune evidencije i osvedočenja, ponavljamo sve pomenute činjenice,
od kojih je, uz puka istorijska svedočanstva Biblije o trajnosti svih osnovnih
perioda Ovozemaljskog doba, svaka dovoljan pokazatelj da je po Božjem savršenom
naumu Ovozemaljsko doba trebalo da traje upravo do prolećne ravnodnevice 2013
(to jest do 21.03. te godine):
2.)
deljivost svih osnovnih perioda Ovozemaljskog doba na
12-godišnje i 24-godišnje odseke, pri čemu je indikativan podatak da je i
adventni vesnik rođen odgovarajućeg datuma - 24.12.1972. godine, gde nalazimo
prvi nebiblijski (ali i natprirodan i skladan Biblijskim izveštajima) dokaz planirane trajnosti Adventnog doba do 168 godina, deljivih sa 7,
12 i 24, a koje se, kao što smo videli, množe danom rođenja vesnika sa
preostalih 7 dana do kraja kalendarske godine: 24 x 7 = 168;
3.) istim
principom, videli smo i da množenjem 24 dana 12. meseca sa 7 pomenutih dana
dobijamo takođe pomenutih 2016 godina, počevši
od Božjeg Utelovljenja do kraja Adventnog i Ovozemaljskog doba;
4.) u XI
svedočanstvu, predstavljena je i činjenica da je godina Božjeg Utelovljenja
4128. od Stvaranja, odnosno 2472. godina Poslepotopnog doba
(1656 + 2472 = 4128), gde vezu sa vesnikom nalazimo u činjenicama:
- da je
dan njegovog novorođenja 128. nakon dana Beograda (20.10, nakon kojeg do
kraja godine preostaju 72 dana, koji, po principu "dan za godinu",
predstavljaju godinu rođenja vesnika - 1972), u skladu sa osobenošću sve
trojice sveštenika po Redu Melhisedeka (hronološki: Melhisedeka, Gospoda i
Mihaila - prema Danilovoj Knjizi 12,1), koji pored ovog svešteničkog položaja
vremenom stiču određenu svetovnu ("carsku") vlast (kao što je
Melhisedek bio car Salima a Gospod - Car nad carevima);
- da je
dan njegovog prvog dolaska u Božji dom (Subota
27.02.1999, što je datum koji doslovan ekvivalent, kao što je pomenuto u
ranijim Svedočanstvima, nalazi u vremenu samog kraja Prepotopnog sveta, koji
je, pak, kao što znamo, predslika apsolutnog kraja sveta, odnosno u 27.02.601.
godine Nojevog životnog doba: 1. Mojsijeva 8,14-18, kada su on i njegova
porodica kročili na tle Poslepotopne Zemlje) 128. nakon godišnjice početka Predadventnog istražnog suda, odnosno
početka Adventnog doba {22.10 – 27.02 = 128, na savršenih 70 dana (deljivih i
sa 7), do dana njegovog Zaveta sa Bogom};
- da je
dan njegovog Zaveta sa Bogom 128. u godini (Subota 08.05.1999);
- te i 1972,
kao godina njegovog rođenja - 128. godina Adventnog doba (1844 + 128 =
1972), što je, ukupno uzevši, značajno stoga što se Ovozemaljsko doba, izuzev
što je, po pravilu, deljivo na 12-godišnje i 24-godišnje, deljivo i na
128-godišnje periode: 6144 : 128 = 48, koji se, pak, na temelju 2472. godine
Poslepotopnog doba, kao godine Božjeg Utelovljenja, dobija razlikom između
brojeva koji je čine: 72 - 24 = 48, što je slučaj i sa datumom rođenja vesnika,
gde nalazimo oba broja, čija razlika, pomnožena sa 128 (budući da je, dakle,
'72 - 128. godina Adventnog doba), daje isti broj godina: '72 - 24 = 48 x 128 =
6144;
5.)
maločas smo ponovili i činjenicu da godina rođenja (1056) vesnika kraja
Prepotopnog sveta - Noja, takođe otkriva trajnost Poslepotopnog, odnosno -
Ovozemaljskog doba;
6.) u
skladu sa svim navedenim činjenicama, u isti red spada i otkrivenje dato
posredstvom majke jednog našeg brata, o čemu je bilo reči u poslednjem
Tematskom svedočanstvu, nedavno objavljenom pod naslovom "I tada će doći
posledak", gde smo zapazili da je 20.03, kao njen rođendan, zahvaljujući
prestupnom danu 1948. godine, koja jeste godina njenog rođenja, 88. dan
nakon 24.12. (uključujući 24.12), dok je 04.09.2013. godine, kao dan njene
smrti - 168. nakon njenog rođendana; 119. nakon mog krštenja i takođe
119. od kraja godine, gde odgovarajuću vezu, ponovo u broju 88, nalazimo tako
što 119 predstavlja broj stihova Zlatne azbuke (jer je deljiv sa 88), na koju
ukazuje i dan njene sahrane - 11.09.2013, budući da je on 176. nakon njenog
rođendana (uključujući njega): 20.03 – 11.09 = 175/176 : 2 = 88 a osnovni
podatak jeste, svakako, 168-dnevni raspon između njenog rođendana i dana njene
smrti, koji predstavlja 168 godina Adventnog doba, dok je iz razloga pomenutih
u Svedočanstvu "...I tada će doći posledak", kao dan njene smrti
zaveden 05.09.2013, što odgovara novom razvoju događaja budući da je taj dan
169. nakon njenog rođendana, upravo kao što će, zahvaljujući ovom presedanu u
Božjem savršenom planiranju svih osnovnih perioda Ovozemaljskog doba (što i
jeste tema ovog Svedočanstva), Adventno doba ispuniti i 169. godinu (zaključno
sa prolećnom ravnodnevicom 2014, kao prirodnim krajem godišnjih ciklusa), dok
što se tiče ovog presedana (produžetka Ovozemaljskog doba na izvesno kratak
period, koji to doba izvodi iz okvira deljivosti na 12-godišnje, 24-godišnje i
128-godišnje periode), sagledaćemo i druga te takođe nedvosmislena Svedočanstva
Biblije o postojanju i svim bitno važnim implikacijama tog izuzetnog Božjeg postupka,
gde, međutim, zapažamo činjenicu da je reč samo o određenom poremećaju
savršenstva forme (vremenske, odnosno numeričke), a ne, dakle,
suštinskih činilaca Plana spasenja (i Sam Gospod Se, kao što znamo, Odrekao
savršenstva rajskog okruženja te je na Sebe Uzeo i palu ljudsku prirodu, mada,
prirodno, bez njenih grešnih sklonosti, jer je pobedu nad silama tame Trebao da
Izvojuje tek na nivou Adamovog položaja pre pada u greh, u kojem je ovaj
poklekao, sa razlikom da je Gospod Morao da Nasledi zemaljsko, odnosno -
smrtno telo).
7.) svim
navedenim činjenicama odgovaraju i savršenih 1700 godina od donošenja Milanskog
edikta (gde i naziv mesta odgovara imenu vesnika), koje se navršavaju pre
prolećne ravnodnevice 2013. godine (to jest: samim krajem 6144. godine po
Stvaranju: 313 – 2013 = 1700):
Slede
odgovarajuća Svedočanstva:
"Ali
Sin čovečiji, kada Dođe, Hoće li Naći veru na Zemlji?" (Luka 18,8)
"Evo,
Ja Ću vam Poslati Iliju proroka pre nego dođe veliki i strašni dan Gospodnji, i
on će obratiti srca otaca k' sinovima, i sinova ka očevima njihovim, da
ne Dođem i Zatrem Zemlju." (Malahija 4,5.6)
"A
u to će se vreme podignuti Mihailo, veliki knez, koji brani tvoj
narod; i biće žalosno vreme, kakvoga nije bilo otkako je naroda do tada; i
u to će se vreme izbaviti tvoj narod, svaki koji se nađe zapisan u
Knjizi." (Danilo 12,1)
Ova
proročanstva, međutim, ne znače da je 21.03.2013. godine - pri planiranom
isteku Ovozemaljskog doba, na celoj Zemlji bila verna tek jedna osoba ali je
činjenično da je određeno vreme bilo više nego dovoljno da Adventni narod, koji ima sav potencijal za
usavršavanje karaktera, makar na njegovom isteku bude i spreman za susret sa Bogom, za šta je, prema Svedočanstvima
Biblije i Ellen White, neophodno
savršenstvo karaktera, koje se,
takođe prema njenom Svedočanstvu, može postići i u roku od dveju godina nakon
probuđenja te bi Gospod, da je Došao u tom
vremenu
- Slavom Svog Božanskog Veličanstva, u Čijoj
neposrednoj blizini (slično Mojsiju - kome je Gospod Govorio Licem k' licu, i
čije lice je odsjajivalo svetlost Slave koju niko osim njega nije mogao ni da
gleda) mogu da obitavaju samo oni koji su svoj karakter doveli do savršenstva
(Matej 5,48; Efescima 4,13) - Bio i Uništitelj mnogih vernih, koji, dakle, i
pored određene vernosti, nisu adekvatno iskoristili Vreme probe, što nalazimo i
u vremenu kraja Prepotopnog sveta, koji je po određenom vremenu (120 godina,
takođe deljivih na 12-godišnje i 24-godišnje cikluse, te i ukupnih 1656 godina,
deljivih na iste periode) bio gotovo zatrt
(izuzev, kao što znamo, vesnika i članova njegove porodice, o čijoj duhovnosti
nema odgovarajućih izveštaja a budući da su radi pukog opstanka čovečanstva i
morali da budu sačuvani, možemo zaključiti da je on, najverovatnije, omogućen
isključivo Nojevom vernošću, što je, i prema tome, bio slučaj i 21.03.2013.
godine), te tako uviđamo i prirodu Mihailove posredničke službe (jer da je Delo
završeno u regularnom vremenu, ne bi ni bilo naročitog
posredništva, kojem se prirodno pripisuje i spasenje svake duše obraćene po
isteku 6144. godine od Stvaranja, odnosno po prirodnom završetku 2012. godine,
na prolećnoj ravnodnevici 2013. godine).
Dakle, i
u ovom slučaju nalazimo više Svedočanstava o ovakvom razvoju događaja, što je,
ukupno uzevši, sveobuhvatan kompleks međusobno podupirućih činjenica, od kojih
je svaka (počevši od pukih istorijskih svedočanstava Biblije o trajnosti svih
osnovnih perioda Ovozemaljskog doba, koja jesu temelj svemu) dovoljna da bi
konačan sud o sadašnjoj poziciji Adventnog i svih naroda sveta, bio upravo
ovakav, kako ga je, u velikoj meri u vidu diktata, opisalo i pero poetskog
nadahnuća:
Konačan okvir
Ovozemaljskog doba
(Ovo poglavlje je, 10.02, dopunjeno brojnim i bitno važnim podacima)
Obzirom na
činjenicu da je Gospod više puta Pomerao granice vremena, konačan okvir
Ovozemaljskog doba nije moguće najpreciznije utvrditi jer je dalje pomeranje -
u zavisnosti od razvoja događaja, odnosno: od naše spremnosti da na vreme i u
adekvatnom broju odgovorimo na sadašnje pozive milosti - svakako moguće, ali,
izvesno, ne zadugo, budući da:
1.) bezakonje već doseže puninu tolerancije, sa
evidentnom tendencijom ubrzanog rasta;
2.) Drugi siguran pokazatelj izuzetne kratkoće
preostalog vremena jesu i jednako kratki produžeci po isteku 6144. godine nakon
Stvaranja;
3.) Treći pokazatelj velike bliskosti kraja
Ovozemaljskog doba jeste sada već famozno Svedočanstvo E. G. White: da je
Adventni narod - da je tadašnje vođstvo Crkve prihvatilo vest o opravdanju verom,
koju su po nadahnuću iznele starešine Džons i Vagoner – nakon samo dve godine
od tog vremena (a reč je, kao što znamo, o Generalnoj konferenciji u
Mineapolisu, održanoj u jesen 1888) mogao da bude ''...u Carstvu'':
“Videla sam da su Džons i Vagoner imali predsliku u Isusu i
Halevu kada su deca Izraela kamenovala uhode uz sarkazam i ismevanje. Videla
sam da ste namerno odbacili ono za šta ste znali da je istinito samo stoga što
je bilo suviše ponižavajuće za vaše gospodstvo, videla sam neke od vas kako, u
vašim šatorima, oponašate i ismevate ovu braću. Takođe sam videla da
bismo, da ste prihvatili njihovu poruku, nakon dve godine od tog datuma (1888)
bili u Carstvu ali se, sada, moramo vratiti u pustinju i ostati tamo
četrdeset godina.” (GCB, 1892, May 7th)
Ovo Svedočanstvo je {uz pomenute činjenice, kao i uz tu
da nam je Gospod, po Sopstvenom iskazu, Podario milost do leta, te i obzirom na
to da ćemo u tom periodu (o prolećnoj ravnodnevici 2014. godine) i ući u drugu
godinu po isteku 6144. godine nakon Stvaranja, kao i stoga što je nakon 2010.
vreme produženo za upravo dve godine, te i obzirom da se nakon toga pokazalo da
se one podudaraju sa prvoplaniranom Hronologijom Ovozemaljskog doba, od 6144
godine}, uz netolerantnu
ekspanziju nemorala, jedno od merodavnijih kada je reč o konačnom okviru Ovozemaljskog
doba
a jesu indikativne i sledeće činjenice, koje se jednako slažu:
4.) Druga godina
po isteku 6144. godine nakon Stvaranja jeste 6146, što je, pak, period koji je
deljiv na sedmogodišnje cikluse: 6146 : 7 = 878 (ili 878 x 7), što je vrlo, vrlo indikativno, budući da
je 7 broj koji je najkorišćeniji u funkciji Božjeg numeričkog pečata;
5.) 6146. godina jeste indikativna i zbog značenja
broja 46, koji je ekvivalent broju godina tokom kojih je građen Drugi sveti
hram (Jovan 2,20), a sa tim u vezi jeste činjenica koju je zapazio jedan naš
brat: da su od 1798. godine, kada je istekao poznati proročki lanac (kada je
papstvo, ulaskom Napoleonove vojske u Rim i zarobljavanjem tadašnjeg pape,
zadobilo ''...ranu smrtnu'': Otkrivenje 13,3) od 1260 godina papske supremacije
i tiranije nad Božjim sledbenicima, do početka Adventnog doba protekle upravo
46 godina, te i jednak broj godina do 1890. godine, odnosno: do druge godine
nakon Mineapoliske konferencije, kada je, dakle, Adventni narod mogao da bude
''...u Carstvu'': 1798 + 46 = 1844 + 46 = 1890(!);
6.) U vezi sa istim
brojem jeste veoma rečit podatak: da je 6146. (dakle: 2014, počevši od prolećne
ravnodnevice iste godine) - godina izuzetnog Jubileja! Naime, kao što smo (na osnovu Biblijskih izveštaja,
predstavljenih u Svedočanstvu broj XI – “Pregled i hronologija Ovozemaljskog doba”) zaključili, Avram je, kao otac vere, rođen 1946. godine nakon Stvaranja,
a to, dakle, znači da se upravo ove godine - do koje nas vode sve pomenute i
vrlo indikativne činjenice - navršavaju 4200 godina od njegovog rođenja (1946 - 6146 = 4200), što je, bez sumnje, jedan od najsnažnijih
ilustratora kraja vremena, budući da su, kao što smo zapazili tokom proučavanja
Hronologije Ovozemaljskog doba, svi osnovni periodi koji ga čine jednako
savršeni (zaokruženi - ili na ovaj način, ili, pak, deljivošću na 12-godišnje,
24-godišnje i 7-godišnje periode)(!);
7.) Sledeći (a, kao što ćemo videti, takođe veoma
rečit i začuđujuće vezan za prethodni) činilac ovog izuzetnog lanca zaista
indikativnih činjenica jeste broj godina životnog doba vesnika iste godine
(dakle: 6146, odnosno: 2014, koja je, pak, kao 14. godina trećeg milenijuma
Nove Ere, takođe deljiva na sedmogodišnje periode: 14 : 7 = 2), koji je, takođe,
deljiv na sedmogodišnje odseke: 1972 –
2014 = 42 : 7 = 6;
U zbiru činjenica poslednjih dvaju stavova, nalazimo
jednako frapantne:
8.) Osim, dakle, te da je (sada već izvesno konačan - s' tim što ne
možemo pouzdano da govorimo o datumu, budući da, kao što smo i ranije zapažali,
postoji mogućnost da Gospod Dođe i pre kraja određenog vremena, i to iz razloga
koji nas, doslovno, vode iz krajnosti u krajnost - od propasti do “prevremene”
spremnosti!) konačan okvir Ovozemaljskog vremena određen upravo
4200-godišnjim (čiji je prirodan kraj o
prolećnoj ravnodnevici 2015. godine, kojeg, međutim, ovde nećemo dočekati) periodom,
sa početkom u godini Avramovog rođenja, prva u nizu značajnih i vezanih činjenica
jeste ta da je ovaj period deljiv na sedmogodišnje cikluse: 4200 : 7 = 600(!);
9.) Sa njim u vezi jeste
podatak da je Nojev životni vek pri kraju Prepotopnog doba iznosio upravo 600 godina, pri čemu je vrlo zanimljiv
podatak da su između njegovog i Avramovog rođenja protekle savršenih 890 godina (1946 - 1056 = 890), što, opet,
kulminira činjenicom da je prvoplanirano vreme kraja (prvoplanirano nakon
6000-godišnjeg, koje je, prema Biblijskoj hronologiji, isteklo 24 godine nakon
početka Adventnog doba, odnosno 1868) - o kojem je Gospod, kao što smo videli,
Posvedočio posredstvom Ellen White - navršeno upravo 1890(!);
10.) Taj period je, osim
toga, deljiv i na 42-godišnje cikluse, što, pak, odgovara starosnoj dobi
adventnog vesnika u Ovozemaljskom poretku, koji upravo pri isteku tog lanca
navršava viđen broj godina: 4200 : 42 =
100(!);
11.) Po ovoj Hronologiji, Noje je, kao vesnik kraja Prepotopnog sveta
(po čijem rođendanu jeste računljiva i planirana trajnost Poslepotopnog doba od
doslovnih, te i simboličnih, 4488 godina, koje se podudaraju sa drugim otkrivenjima
o 6144. godini nakon Stvaranja kao planirano poslednjoj godini Ovozemaljskog
doba), rođen na savršenih 5090 godina do
stvarnog kraja Ovozemaljskog poretka: 6146 – 1056 = 5090;
12.) Potop je nastao 1656. godine nakon Stvaranja, na jednako savršenih 4490 godina do apsolutnog kraja sveta (1656 + 4490 = 6146);
13.) Enoh je, pak (prema 1. Mojsijevoj 5,1-24), vaznet 987. godine nakon Stvaranja, odnosno 365. godine nakon 162. godine životnog doba njegovog oca (Jareda), te na simboličnih 5159 godina do stvarnog kraja sveta, deljivih na sedmogodišnje cikluse: 5159 : 7 = 737 (ili, pak, 7 x 737);
14.) Mojsije, veliki Božji
čovek i zakonodavac (koji je, kao izbavitelj Izraelaca iz ropstva Egipćanima,
takođe predslika Samog Gospoda i adventnog vesnika, a rođen je, pri tome,
savršenih 1500 godina nakon Noja), na
svet je došao na savršenih 3590 godina do kraja Ovozemaljskog vremena: 6146 –
2556 = 3590;
15.) NJegova smrt je, pak,
nastupila 120 godina kasnije (5. Mojsijeva 34,7), na savršenih 3470 godina do kraja Ovozemaljskog doba;
16.) Godina Nojeve smrti jeste 2006. nakon Stvaranja (1056 + 950
godina njegovog životnog doba – prema 1. Mojsijevoj 9,29), na savršenih 4140 godina (6146 – 2006 = 4140) do apsolutnog kraja sveta, pri čemu je vrlo indikativan podatak da je
taj broj godina deljiv i na 46-ogodišnje odseke: 4140 : 46 = 90) - kojih
je, dakle, takođe savršen broj (90) -
kao i na 12-godišnje: 4140 : 12 = 345(!);
17.) Nakon Avramove smrti,
2121. godine nakon Stvaranja (rođen je, dakle, 1946, a preminuo je - prema 1.
Mojsijevoj 25,7 - u 175. godini, odnosno: 2121. godine nakon Stvaranja), do
kraja sveta preostajale su 4025 godina, deljivih na sedmogodišnje odseke: 1946
+ 175 = 2121 + 4025 = 6146 te su 4025 : 7 = 575;
18.) Nakon početka izgradnje Prvog svetog hrama (480. godine po Izlasku Izraelaca iz Egipta: 1. Carevima 6,1), do kraja sadašnjeg svetskog poretka
pružaju se savršenih 3030 godina (prema Biblijskoj Hronologiji, prikazanoj
u Svedočanstvu broj XI – “Pregled i hronologija Ovozemaljskog doba”, jesu: 1656 + 290 + drugih 290 + 400 + 480 = 3116
+ 3030 = 6146);
19.) Isak, kao drugi od
trojice patrijaraha (koji jesu i slika Svetog trojstva, Koje Se, kao što znamo,
često Otkrivalo upravo kao: “Bog Avrama, Isaka i Jakova”) 12-orih plemena,
rođen je 2046. godine nakon Stvaranja (Avram je rođen 1946. a on 100 godina kasnije: 1. Mojsijeva 21,5), na savršenih 4100 godina do kraja
Ovozemaljskog poretka: 6146 - 2046 = 4100;
20.) Jakov je, pak, rođen
60 godina kasnije (1. Mojsijeva 25,26), na savršenih 4040 godina do kraja Ovozemaljskog vremena: 6146 - 2106 = 4040;
Sledeći pokazatelj konačnog okvira Ovozemaljskog vremena
takođe je vredan naročite pažnje:
21.) Naime, Ovozemaljsko
doba je, na specifičan način, podeljeno na (suštinski) 4 perioda, od kojih su
tri jednaka dok četvrti predstavlja vrlo simboličan zbir preostalih od ukupno
6146 godina Ovozemaljskog vremena, a jesu:
2006 godina od
Stvaranja do Nojeve smrti: 1056 (jeste godina njegovog rođenja) + 950 (1. Mojsijeva
9,29) = 2006;
2006 godina od
Avramove smrti (pomenute: 2121. godine) do
godine Božjeg Utelovljenja (isključujući
potonju, 4128): 2121 + 2006 = 4127 (koja jeste, najverovatnije, i godina
rođenja Jovana Krstitelja):
2006 godina od početka
Hristove Javne misije {Koju je, prema Evanđelju po Luki 3,23, Započeo u 30. godini
Svog Ovozemaljskog života, to jest – 4158. godine (4128 + 30 = 4158) nakon
Stvaranja} do mog isključenja 02.02.2002. godine, koja jeste 6134. nakon Stvaranja
te su, tako, 4128 + 2006 = 6134 godine, na savršenih 12 godina do kraja
Ovozemaljskog doba (6134 + 12 = 6146).
Zbir ovih triju
perioda jeste, dakle: 6018, a ostatak do ukupnih 6146 godina Ovozemaljskog doba
iznosi: 6146 – 6018 = 128, koje,
kao što se pokazalo, predstavljaju:
4128. godinu nakon Stvaranja kao godinu Božjeg Utelovljenja;
1972. (godina mog rođenja) kao 128. godinu Adventnog doba (1844 + 128 = 1972);
25.02.1999. godine kao dan mog novorođenja jeste 128. nakon
dana Beograda (20.10, nakon kojeg do kraja kalendarskih godina preostaju 72
dana, koji predstavljaju 1972, odnosno godinu mog rođenja);
27.02.1999 - dan kada sam prvi put učestvovao u
Bogosluženju u Božjem Domu, na savršenih 70 dana do mog Zaveta sa NJim, te na 128
dana po godišnjici početka Adventnog doba (22.10 + 128 = 27.02), pri čemu je
taj dan, prema 1. Mojsijevoj 8,14-18, potvrđen i kao doslovno Biblijski;
08.05.1999 - dan mog Zaveta sa Bogom, koji je, pak, 128. dan
takozvanih prostih (neprestupnih) kalendarskih godina.
Kulminacija ovih
podataka jeste u činjenici da je Biblijom određeni period od 6144 godine, osim na 12-godišnje i 24-godišnje, deljiv i na 128-godišnje cikluse: 6144 : 128 = 48 (ili, dakle: 48 x 128)!
Vredi zapaziti da je svaki od triju 2006-ogodišnjih perioda
određen značajnim događajima, koji su, osim toga, približnog značenja (Avramova
smrt je, simbolično, jednaka kraju Starozavetnog doba, koji je, praktično, započet
Hristovom javnom misijom, sa kulminacijom na Golgoti i, prirodno, u NJegovom
Vaskrsenju, koje jeste ključna potvrda postavljanja Temelja spasenja, pri čemu
je i moje isključenje i formalno označilo kraj dotadašnje hijerarhije vođstva
Crkve a sam dan mog isključenja (kojeg je, evidentno, Bog Odabrao da se u njemu
sudi o verodostojnosti Vesti koja mi je poverena, s’ tim što je, naravno, Poštovao
slobodu odlučivanja tadašnjih vođa JIEU kao, do tada, uslovno i legitimnog tela
Crkve ASD) takođe je obeležen Biblijski, te i višestruko:
- Prvo obeležje jeste očigledna
specifičnost numeričke konstrukcije tog datuma: (Subota) 02.02.2002. godine, na 202
dana do prve godišnjice mog javnog rada – 23.08. (gde je, dakle, sve u znaku
broja 2), što simboliše početak drugog
- reformnog - poretka;
- Kao što smo zapazili,
nakon 2002. do kraja Ovozemaljskog doba sežu savršenih 12 godina;
Biblijski
ekvivalenti ovog datuma (02.02) jesu sledeći:
Početak izgradnje Prvog svetog hrama:
“I poče Solomun zidati Dom Gospodnji… a poče zidati drugog dana drugoga meseca…” (2.
Dnevnika 3,1.2);
Početak izgradnje Drugog svetog hrama, drugog meseca druge godine po završetku 70-ogodišnjeg
ropstva (a to, evidentno, jeste 72. godina po početku vavilonskog ropstva, što
jeste i simbol 1972. kao godine mog rođenja):
“I druge godine
po povratku njihovu k’ Domu Božjemu u Jerusalim, drugoga meseca počeše… da
nastoje nad poslom oko Doma Gospodnjega”, “…kad’
zidari polagahu temelj Crkvi Gospodnjoj…” (Jezdra 3,8.10)
02.02, kao dan mog isključenja, jeste potvrđen i kao 40. nakon
mog rođendana (24.12), pri čemu je 24.12 – 40. dan nakon 15.11. (uključujući
njega), o čemu je napisano sledeće Svedočanstvo:
Naime, videli smo, u
objavi “Za poslednji naraštaj”, da je slika smene vođstva, koje je, od Boga,
bilo prihvaćeno tokom 44 godine (od 1844, kada je, zvanično, nastupila Adventna
era, do zaključenja mineapoliske Konferencije, 04.11.1888), predstavljena smenom
u samom vrhu SAD-a (gde je, do nedavno, bio i centar Adventnog dela) - tako što
je upravo na 120. godišnjici od zaključenja mineapoliske Konferencije izabran
44. predsednik ove svetske sile dok je, istovremeno, u našoj maloj zemlji,
javnost bila uzburkana zbog moguće smene 44. “patrijarha” vodeće religijske
organizacije.
Ti događaji su se, dakle,
zbivali u jesen 2008. godine, dok je Svedočanstvo o njima izneseno 06.01.2009,
na ovom forumu, pod naslovom “Za poslednji naraštaj”. U međuvremenu je, kao što
je poznato, pomenuti – 44. patrijarh, preminuo 15.11.2009, što je, po običaju
ove organizacije, prvi od ukupno 40 dana tokom kojih se, ako sam dobro
obavešten, po tradicionalnom verovanju, takozvana “duša” navodno zadržava na
Zemlji da bi se nakon toga uzela Bogu. Praksa je, istovremeno, da se novi
patrijarh ne bira tokom tih dana već, dakle, potom. Simbolika je, tom prilikom,
kao nova potvrda prethodnih otkrivenja, ispunjena činjenicom da se tih 40 dana,
uključujući dan smrti, navršavaju 24.12; dakle - na onaj famozni rođendan, o
kojem je, takođe, bilo reči u prethodnim Svedočanstvima, koja sam iznova poslao
u poslednjem javljanju, pod naslovom “Prethodna svedočanstva”. Na taj dan je,
po protokolu, služen takozvani “parastos”:
Dakle, u
skladu sa ovim simbolom, a po pravilu simetrije, kako je prvi dan 40-odnevnog
perioda koji prethodi 24.12. (15.11 – 24.12, uključujući 15.11 i 24.12) označio
kraj službe 44. poglavara najzastupljenije verske zajednice na ovom prostoru,
tako će i poslednji dan 40-odnevnog perioda nakon 24.12. (24.12.2012 –
02.02.2013 = 7 + 31 + 2 = 40) označiti i praktičan kraj palog vođstva Crkve
(formalno je do toga došlo po isteku 120 godina milosti vođstvu, 04.11.2008).
To, međutim,
nije jedina potvrda ovakvog razvoja događaja jer on, u punini svakog bitno
važnog momenta, ima i višestruku Biblijsku potporu posredstvom tipskih
otkrivenja, koju čine događaji iz same Hristove misije, Čija je predslika, kao
što znamo, bio Mojsije, koji je prilikom primanja Ploča Božjeg Zakona, na toj -
tada Svetoj - gori, pri samoj Svetoj prisutnosti boravio 40 dana, tokom kojih
je, poput Samog Gospoda (Koji je jednak broj dana proveo Posteći u pustinji
kušanja), apstinirao od hrane, budući da ga je Gospod održavao silom Svoje
prisutnosti.
Ti 40-odnevni
periodi, iz Mojsijevog i Hristovog javnog rada, svoj ekvivalent nalaze i u mom
radu, ali ne samo oni već i druga dva 40-odnevna perioda, jer je, kao što znamo,
Mojsije dva puta primao Ploče Zakona i oba puta je na Svetoj gori proveo 40
dana dok je drugi 40-odnevni period iz Hristove javne službe usledio na kraju -
nakon Njegovog Vaskrsenja:
“Prvu sam ti knjigu napisao o svemu, o, Teofile,
što Poče Isus Tvoriti i Učiti do dana kad Se Uznese, pošto Duhom Svetim Zapovedi apostolima koje Izabra, pred kojima i po stradanju Svom Pokaza Sebe Živa
mnogim i istinitim znacima, i
Javlja im Se četrdeset dana, i Govori o Carstvu Božjem.”
(Dela 1,1-3)
U međuvremenu zapažamo da dva jednaka perioda obeležavaju i
Ilijinu službu, budući da mu je nakon 40-dnevnog bekstva Gospod Zapovedio da se
vrati istim putem (1. Carevima
19,8.15).
22.) Posrednu potvrdu svih
prethodnih stavova, te naročito poslednjeg, predstavljaju sledeće činjenice:
- Da su od Stvaranja naših
praroditelja do rođenja Avrama (kao, nakon Evinog i Adamovog pada, novog oca
vere) protekle 1946 godina;
- Koliko ih je proteklo
od početka Hristove Javne misije (kada je “počeo kraj” Starozavetnog doba) do
godine mog rođenja: 4158 + 1946 = 6104, nakon koje, kao što smo zapazili, do kraja Ovozemaljskog doba preostaju 42
godine, pri čemu je period od 4200 godina nakon Avramovog rođenja deljiv na
42-godišnje odseke, što je iskustvo koje i Biblijski potvrđuje neke od nedavnih
Božjih Izjava, koje su, u obraćanju nekim forumima, citirane više puta, među
kojima su sledeće:
“Od Adama -
Milanu Dolama; od Avrama - isto kad’ je srce čisto”; te: “Od Jagnjeta, tebi je
Planeta”, i njima slične, budući da Gospod, kao Otkupitelj, Planira da patronat
nad ljudskim rodom Vrati u ruke ljudima, pri čemu je, budući da ne Gleda ko je
ko, presudan život pojedinca a ova paralela (dva 1946-ogodišnja perioda: prvi:
od Adama do Avrama te drugi od početka Gospodove Javne misije, kao Drugog Adama,
do mog rođenja) jeste i dodatno te i najindikativnije pokriće tih i izjava
poput sledećih: “…jer na Tronu menjaću Sotonu…”; “…zbog bisera menjam Lucifera –
uz Gavrila biće Mihaila” (u jednom od Svojih Govora, On je tri milijarde - kako
se ispostavlja, spasenih iz sadašnjih naraštaja, a pomenutih u mom Prvom
svedočanstvu - Nazvao trima biserima), koje je Gospod Dao da ih zabeležim u
prvom licu jednine a ni one, naravno, nisu bauk budući da je Sam Rekao da će
pobednici sesti na NJegov Tron (Otkrivenje 3,21), te budući da je i Ellen White
svedočila da će spaseni zameniti trećinu palih Anđela. No, da li će tako i morati
da bude - to ćemo videti (ako se, naravno, smemo pitati o tome) a radi pune ilustracije zaključujemo da kako su od Stvaranja (dakle: od Adama i Eve) do Gospodovog Pomazanja kao Drugog Adama, protekle 4158 godina (Utelovljen je 4128. nakon Adama, a Javnu službu je, prema Evanđelju po Luki 3,23, Započeo 30 godina kasnije: 4158), tako je isti broj godina protekao od Avramovog do mog rođenja: 1946 + 4158 = 6104, na viđenih 42 godine do apsolutnog kraja sveta: 6104 + 42 = 6146, ili:
4158 + 1946 = 6104 (od Adama do Gospodovog Pomazanja = 4158 + 1946 godina do mog rođenja) te:
1946 + 4158 = 6104 (od Adama do Avramovog rođenja = 1946 + 4158 godina do mog rođenja);
23.) Poslednja u nizu (jer je beležimo naknadno) odrednica kraja jeste činjenica da je ova godina jubilarna i stoga što se njenim tokom navršavaju savršenih 170 godina od početka Adventnog doba: 1844 - 2014 = 170(!)
24.) Kao završnu (možda nije najupečatljivija
ali jeste vezana za prethodni stav, te i za Gospodovu Javnu službu), zapažamo činjenicu da nakon 4158.
(godine kada je Gospod Započeo Svoj Javni rad) do kraja Ovozemaljskog doba preostaju simboličnih 1988 godina (o
značaju broja 88 je već bilo puno
reči u prethodnim Svedočanstvima)!
Neka nam,
dakle, draga braćo i sestre, Bog Dragi i Sveti - Veliki i Silni - Dobri i
Divni, bude u najvećoj pomoći: da ovu dragocenu svetlost sa Neba nikako ne
odbacimo, jer Ide - da Ga svi vide! Maran Ata – svima Stiže Plata!
Puna odrednica poslednjeg vremena
(05.03.2014)
Nakon što nam Je, po Svojoj
zaista neizmernoj milosti, Gospod Otkrio šire odrednice poslednjeg vremena, nedavno
Je, kao što ste i sami obavešteni, Ukazao i na (možemo reći i) činjenicu da je
konačna te puna odrednica Ovozemaljskog doba - jesenja ravnodnevica, koja, pak,
ove godine nastupa 23.09, koji jeste 266. dan neprestupnih godina te 551. po
isteku prvoplaniranog, te i Biblijskog, okvira Ovozemaljskog doba, što je
značajno iz više razloga, o čemu će, pak, više reči biti naknadno a kao
266. dan neprestupnih godina (što, dakle, 2014. jeste) - međaš je perioda koji
je deljiv na sedmične cikluse: 266 : 7 =
38.
Osim toga, ravnodnevica je,
kao što je poznato, podeljena na dva 12-očasovna
perioda, što je značajno zbog višestruke (te i Biblijske) simbolike kojom je
taj broj markantan.
Vrlo je inspirativan i
podatak da nakon 23.09. do 04.11. kao godišnjice zaključenja Mineapoliske konferencije,
o čijem značaju više ne moramo naročito da govorimo, koji (04.11) jeste i godišnjica
smrti moje majke (čiji je život, kao što se pokazalo, takođe celosno simboličan),
slede 42 dana - po jedan za svaku godinu vesnika Hanana u Ovozemaljskom poretku,
deljivih, kao što smo zapažali, na sedmogodišnje periode (23.09 - 04.11 = 42 : 7 = 6).
23.09. jeste i 273. dan nakon
mog rođendana, što je period jednake deljivosti: 273 : 7 = 39.
23.09. nastupa na 99 dana do
kraja kalendarske godine, koji odgovaraju godini mog Novorođenja i Zaveta sa
Bogom (1999. kao 111. godina nakon
Mineapoliske konferencije).
To, ujedno, znači da je
23.09, gledano od kraja godine, 100-ti,
te i 210. dan nakon mog
duhovnog rođendana: 25.02 - 23.09 = 210,
što je značajno iz više razloga, budući da je taj broj, uz vidljivo savršenstvo,
deljiv i na opet savršen broj sedmičnih ciklusa (jer ih je 30): 210 : 7 = 30 a sve je zapečaćeno činjenicom
da je prolećna ravnodnevica 2013. godine, kada je istekao prvoplanirani opseg
Ovozemaljskog doba, 210. dan nakon godišnjice
početka mog javnog rada (23.08 - 21.03 =
210), na slavu Svetom Božjem Imenu a za probuđenje, reformu i pripravu Puta
za NJegov Skori i divni dolazak, u Slavi NJegovog Božanskog Veličanstva!
Nove činjenice o kraju Ovozemaljskog doba
(12.03.2014)
Sedam dana kasnije, obznanjujemo i sledeće upečatljive potvrde kraja Ovozemaljskog doba o jesenjoj ravnodnevici tekuće godine, koje Je Gospod, uglavnom, Otkrio danas:
Hronološkim
redom, prvi u nizu novih pokazatelja 23.09. kao krajnje kote Ovozemaljskog
vremena jeste podatak da nakon treće godišnjice od trostruke katastrofe u
Japanu (koja, prema jednostavnom zbiru, iznosi 1096 dana: 3 x 365 + 1 prestupni dan 2012), do nje preostaju simboličnih,
te sličnih, 196 dana (11.03 - 23.09
= 20 dana marta + 30 + 31 + 30 + 31 + 31 + 23 = 196);
Taj broj
dana jeste deljiv na sedmične cikluse: 196
: 7 = 28;
Nakon 15. godišnjice
mog Zaveta sa Bogom do kraja Ovozemaljskog doba preostaju 138 dana (08.05 -
23.09), deljivih na 46-odnevne cikluse, čija je simbolika već poznata (Jovan
2,20): 23 dana maja + 30 + 31 + 31 + 23 = 138 : 46 = 3;
Ovaj period
jeste karakterističan i po simetričnom rasporedu dvaju 23-trodnevnih ciklusa
(kojih je, inače, u istom lancu - 6, budući da su 138 : 23 = 6) na početku i
kraju (nakon 08. dana maja do kraja istog preostaju 23 dana, koliko ih, dakle,
daje i septembar);
Na isti
period nadovezuju se novih 46 dana do godišnjice suda na Filipinima, budući da
nakon 23. do kraja septembra preostaju 7 + 31 + 8 = 46, odnosno novih 2 x 23
dana, na slavu Svetom Božjem imenu!
Kraj Ovozemaljskog doba
(11.08.2015)
Nakon još jednog u nizu produžetaka vremena milosti, nastalih zbog neverstva gotovo svih vas do kojih su Nova svedočanstva za Zajednicu redovno dospevala, Bog nam je, draga braćo i sestre - činjenično i nadahnućem - Podario novu svetlost o stvarnom kraju Ovozemaljskog doba, koja 2016. (sa prirodnim završetkom prolećnom ravnodnevicom 2017, u skladu sa 1. Mojsijevom 1,14) označava kao poslednju godinu Ovozemaljskog poretka. Činjenice koje - naročitom numeričkom strukturom, skladnom sa svestranošću Božjeg savršenstva - o tome nedvosmisleno govore, jesu:
2016, kako je odredila nepogrešiva Biblijska hronologija Ovozemaljskog doba, jeste 6148. godina nakon Stvaranja, što je značajno stoga što je broj 48 deljiv na 12 i 24, kako je, kao što znamo, bilo sa svim osnovnim periodima Ovozemaljskog doba (izuzev, dakle, po naročitoj Božjoj milosti, Adventnog doba): 48 : 12 = 4 te 48 : 24 = 2;
2016. jeste i 172. godina Adventnog doba (1844 + 172 = 2016), što je, takođe, značajno zbog deljivosti broja 72 na 12 i 24: 72 : 12 = 6 i 72 : 24 = 3;
2016 jeste broj koji se dobija međusobnim množenjem triju najistaknutijih brojeva Biblijske brojevne simbolike, koji se, budući da se 24.12. nalazi na 7 dana do kraja kalendarskih godina, izvodi i iz rođendana vesnika kraja Ovozemaljskog doba: 24 x 12 x 7 = 2016, što je i najveći Božji brojevni pečat, koji, zaista, puno govori!;
U vezi sa prethodnim činjenicama, veoma je indikativna i ta da je broj 172 (konačan broj godina Adventnog doba) deljiv na 43, odnosno broj mojih godina starosti sada, kada prvi put nastupam javno, koji se, pak, dobija sabiranjem svih brojeva Biblijskog brojevnog koda:
172 : 43 = 4
24 + 12 + 07 = 43
Dakle, DVE GODINE zaredom Biblijski kod beleži na izuzetan način:
1972 + 43 = 2015
24 x 12 x 07 = 2016
U savršenom skladu sa prvim Adventnim perom Duha proroštva:
“Videla sam da su Džons i Vagoner imali predsliku u Isusu i Halevu kada su deca Izraela kamenovala uhode uz sarkazam i ismevanje. Videla sam da ste namerno odbacili ono za šta ste znali da je istinito samo stoga što je bilo suviše ponižavajuće za vaše gospodstvo, videla sam neke od vas kako, u vašim šatorima, oponašate i ismevate ovu braću. Takođe sam videla da bismo, da ste prihvatili njihovu poruku, nakon DVE GODINE od tog datuma (1888) bili u Carstvu ali se, sada, moramo vratiti u pustinju i ostati tamo četrdeset godina.” (GCB, 1892, May 7th);
Iste godine, vesnik apsolutnog kraja sveta, po uzoru na Noja (koga je Potop zadesio u 600. godini njegovog životnog doba, što je značajno ne samo zbog zaokruženosti tog broja, već i zbog njegove deljivosti na 12 i 24: 600 : 12 = 50 te 600 : 24 = 25: 1. Mojsijeva 7,6), koji jeste njegova predslika, navršava simboličan broj godina - 44 (1972 + 44 = 2016), karakterističnih, najpre, Noju, koji je rođen 1056. godine nakon Stvaranja, to jest na 44 godine do kraja 11. veka Prepotopnog doba, pri čemu je i 1056, koja jeste godina njegovog rođenja, deljiva na isti broj: 1056 : 44 = 24 (1. Mojsijeva 5,1-29), a značajni su i podaci da je Adventno doba počelo 1844. godine, te i da je Mineapoliska konferencija zaključena na samom kraju 44. sedmice 44. godine nakon 1844. (04.11.1888), itd;
2016. jeste i 128. godina nakon Mineapoliske konferencije, što je značajno stoga što je:
- godina Božjeg Utelovljenja 4128. nakon Stvaranja (a jeste i 2472. nakon potopa);
- godina mog rođenja 128. godina Adventnog doba: 1844 + 128 = 1972:
- dan mog obraćenja 128. nakon Dana Beograda: 20.10 - 25.02, koji, pak, datira na 72 dana do mog Zaveta sa Bogom (pri čemu je značajno da nakon 20.10. do kraja kalendarske godine preostaju upravo 72 dana, što znači da tu nalazimo sledeću simetrijsku strukturu: 72 + 56 + 72);
- koji je 128. dan kalendarskih godina (08.05. kao 9. Subotni dan 1999. godine);
- kao i stoga što je dan mog prvog Bogosluženja (27.02, koji ima svoj Biblijski ekvivalent u 27.02.601. godine Nojevog životnog doba, kada je prinošenjem žrtve održao prvo Bogosluženje Poslepotopnog doba: 1. Mojsijeva 8,13-22) 128. nakon početka Adventnog doba: 22.10 - 27.02.
2016. jeste 72. godina nakon 1944, kada je, 20.10. iste godine, Beograd oslobođen od okupatora, što je, dakle, period koji označava godinu mog rođenja a direktnu vezu nalazimo i u činjenici da upravo iza 20.10. do kraja godine preostaje jednak broj (72) dana, kao i u toj da sam, koji sam rođen '72, 2016. navršavam 44 godine (ovde je početna 1944), a s' tim u vezi je indikativna i činjenica da je 2016. - 172. godina nakon 1844. (dakle, već treći spoj 44. i 72, na izuzetan način);
Mihailo Obrenović III - srpski Knez Mihailo (koji je, dakle, takođe moja predslika), preminuo je sa navršenih 44 godine (što je ekvivalent moje životne storije, budući da ću 24.12.2016. navršiti 44 te ću iz Ovozemaljskog poretka izaći u 45, zbog čega je sadašnji "Patrijarh" SPC-e upravo 45. u nizu;
2016. se navršavaju 1704 godine od donošenja Milanskog edikta (pomenutog, sa razlogom, u prethodnom poglavlju Deklaracije), što je značajno zbog njihove deljivosti na 12 i 24:
1704 : 12 = 142
1704 : 24 = 71
2016. godinu beleže još dva izuzetna (i najveća) Jubileja:
2020 godina od Božjeg Utelovljenja: 4128 - 6148;
1990 godina od početka javnog dela NJegove Mesijanske misije: 4158 - 6148!
U daljem tekstu Deklaracije vredna pažnje je i činjenica da i globalan rast populacije (a budući da nas je, prema mnogim izvorima, pre samo 2000 godina bilo tek stotinak miliona) pokazuje da je Biblija istinita i po ovom pitanju (o stvarnoj trajnosti Ovozemaljskog doba), naročito kada imamo u vidu i činjenicu da je reproduktivna moć ranih generacija bila znatno veća od naše, kao i tu da su bile dugovečne, što, međutim, i nije od bitnog značaja budući da sam pomenuti rast (populacije), nasuprot bajkovitim eonima evolucionista, nedvosmisleno govori da je čovek stvoren tek pre nekoliko hiljada godina a sve što nam sada, kada ovo znamo, preostaje, jeste da se svim srcem obratimo Bogu i potom spremimo za NJegov Dolazak, kojeg neće preživeti niko ko, NJegovom silom (koja se stiče molitvom, proučavanjem Svetog Pisma i kontinuiranom borbom protiv svih urođenih i stečenih grešnih sklonosti) ne odnese apsolutnu pobedu nad svakom moralnom slabošću, do mere da će svaka grešna sklonost biti uništena, što Će Bog, svakako, Učiniti pravovremeno, te neka nam, svima, po našem dopuštenju, Bude u Pomoći!
